Hippolytos uwieńczony: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ałiku (dyskusja | edycje)
Ałiku (dyskusja | edycje)
Linia 6:
 
== Treść ==
W prologu [[Afrodyta]] zapowiada, że doprowadzi do zguby Hipolita, wzbudziwszy do niego miłość Fedry, za to że ją lekceważy, za nic mając miłość. Bogini oddala się, Hipolit wraca z drużyną z polowania i składa hołd bogini łowów, [[Artemida|Artemidzie]]. Na próżno stary sługa radzi mu nie zaniedbywać Afrodyty. Chór kobiet [[Trojzena|trojzeńskich]] donosi o trwającej od trzech dni, nieznanej chorobie Fedry.

Królowa wychodzi z pałacu, przy pomocy niańki układa się na łożu, potem zaczyna majaczyć, wypowiadając za pomocą dziwnych życzeń i aluzji tajemnicę swego serca. Obawiając się, że została ona odkryta każe się zakryć, by ulżyć sobie płaczem. Piastunka nadaremnie błaga swą panią, by wyjawiła, co jej dolega. Królowa wzbrania się przed wyznaniem, woli raczej umrzeć. Dopiero uczyniona przez Piastunkę mimochodem uwaga, że przez swą śmierć królowa zdradzi swój ród na korzyść syna Amazonki, Hipolita, sprawia, że Fedra przypomina sobie przeklęte miłości swej matki ([[Pazyfae (mitologia)|Pazyfae]], która weszła w związek z bykiem i zrodziła [[Minotaur|Minotaura]]) i siostry [[Ariadna|Ariadny]] ( która zdradziła ojca z miłości do [[Tezeusz|Tezeusza]]). Królowa uważa swe uczucie za równie nienaturalne. Piastunka nie rozumie, nawet gdy Fedra pyta, co czuje człowiek, gdy kocha. Dopiero jej pytanie o imię syna Amazonki, p[ozwalapozwala Piastuncepiastunce i chórowi poznać nieszczęście zesłane na Fedrę przez Afrodytę. Piastunka jest przerażona, w wyznaniu swej pani ona i chór widzą wyrok śmierci na nią i jej cześć, wolałyby umrzeć niż słuchać o takich okropnościach, choć nic jeszcze się nie stało. Fedra, gdy nie udało się nieszczęścia przemilczeć, ani znieść mężnie, postanawia umrzeć, by nie ściągnąć na dom hańby cudzołóstwa. Chór chwali ją, jednak przywiązana do swej pani piastunka uważa, że miłość nie jest hańbiąca i postanawia pośredniczyć między swą panią a Hipolitem. Królowa odrzuca z oburzeniem jej propozycję, ale gdy piastunka zapewnia, że przyniesie jej czarodziejski lek na miłość, zgadza się.
 
Fedra słysz rozmowę sługi z Hipolitem. Dowiaduje się, że piastunka ujawniła młodzieńcowi o jej miłości do niego. Ta wiadomość pogrąża ją w rozpaczy. W tej chwili staje przed nią jej pasierb. Potępia bezwstydną piastunkę, występną macochę i kobiety w ogóle. Ale że stara przed oznajmieniem mu swej tajemnicy, zobowiązała go do milczenia, oddala się, nie wyjawiając powodów swego oburzenia.. Fedra wie już, że nie tylko nie może uczciwie żyć, ale nawet umrzeć we czci. Decyduje się na ś
 
== Przypisy ==