Zbigniew Wójcik (historyk): Różnice pomiędzy wersjami

Syn chorążego [[Walenty Wójcik (żandarm)|Walentego Wójcika]], przybocznego [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]. Ukończył [[szkoła powszechna|szkołę powszechną]] w Warszawie, następnie uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Króla Stefana Batorego, tam też zdał [[matura|maturę]] (w ramach [[Tajne nauczanie|tajnego nauczania]]) i w roku akademickim 1943–1944 rozpoczął konspiracyjne studia na tajnym [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]]. Następnie od 1944 r. kontynuował je już w trybie jawnym na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]] oraz ponownie na UW. Studia historyczne ukończył w 1947 r.<ref>{{ludzie nauki|47206|osoba=Zbigniew Wójcik}} [dostęp|data dostępu=2 maja 2009].}}</ref> Był uczniem [[Władysław Tomkiewicz|Władysława Tomkiewicza]] i [[Janusz Woliński (historyk)|Janusza Wolińskiego]]. W 1950 r. uzyskał stopień [[Doktor (stopień naukowy)|doktora]] (praca ''Ukraina w latach 1660–1663''). W 1960 r. [[habilitacja|habilitował się]] na Uniwersytecie Warszawskim. Tytuł [[profesor]]a (nadzwyczajnego) otrzymał w 1971 r. W latach 1948–1961 pracował w państwowej służbie archiwalnej, a od 1959 r. w Instytucie Historii PAN.