Od marca do czerwca 1940 służył jako referent wywiadowczy, a następnie szef Oddziału II (informacyjno-wywiadowczego) w [[Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich|Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich]], uczestniczył w walkach w Norwegii i Francji<ref name="ofi"/>.
W czerwcu 1940 został zastępcą dowódcądowódcy 7 kompanii w [[Batalion Strzelców Podhalańskich 7 Brygady Kadrowej Strzelców|Batalionie Strzelców Podhalańskich 7 Brygady Kadrowej Strzelców]]. Od 1 marca 1941 do maja 1942 był zastępcą komendanta kursu doskonalenia administracji wojskowej, który w istocie był zakamuflowaną Szkołą Oficerów Wywiadu. Od czerwca 1942 służył w 2 oficerskim baonie szkolnym, następnie w zapasowym baonie Centrum Szkolenia Piechoty. Odsunięcie go od pionu wywiadu było związane z podtrzymywaniem zarzutów przeciwko Janowi Żychoniowi, który pełnił wówczas funkcję szefa Referatu Zachód [[Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego|Oddziału II Sztabu Głównego]]. Za formułowanie tych oskarżeń został w 1943 skazany przez Wojskowy Sąd Morski na karę 3 tygodni twierdzy (karę 2 tygodni twierdzy otrzymał skazany za te same czyny [[Jerzy Niezbrzycki]])<ref name="ofi"/><ref name="AK308">{{Cytuj stronę | url = https://caw.wp.mil.pl/plik/file/biuletyn/r2/r2_12.pdf | tytuł = Kapitan Jerzy Antoni Niezbrzycki | autor = Andrzej Krzak | opublikowany = caw.wp.mil.pl | strony = 308 | data dostępu = 2018-03-30}}</ref>.
W latach 1944-1946 służył w Centrum Wyszkolenia Piechoty, najpierw w baonie zapasowym w Edynburgu, od marca 1945 przebywał z polecenia przełożonych w Londynie, od marca 1946 służył w oddziale zapasowym 5 kompanii administracyjnej, w grudniu 1946 został zdemobilizowany<ref name="ofi"/>.
