Janina Karasiówna: Różnice pomiędzy wersjami

Zorganizowała w początkowym okresie zawiązki służby kancelaryjnej i łączności, a od połowy października kierowała całością łączności konspiracyjnej w Dowództwie Głównym SZP. Występowała wówczas pod pseudonimem „Bronka”. Od stycznia 1940, po utworzeniu [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]] przez kilka miesięcy zastępczyni mjr. [[leon Chendyński|Leona Chendyńskiego]]<ref>Szef Oddziału V-K (łączności konspiracyjnej) w Komendzie Okupacji Niemieckiej ZWZ</ref>. Uczestniczyła pod ps. „Rybczyńska” jako przedstawiciel gen. Stefana Roweckiego w konferencji belgradzkiej (29 maja – 2 czerwca 1940). Objęła krótko przed wyjazdem do Belgradu funkcję szefa [[Oddział V Łączności|Oddziału V-K]] KG ZWZ-AK i pełniła ją aż do zakończenia [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]]<ref> Było to najwyższe stanowisko w AK zajmowane przez kobietę</ref>. Dział łączności konspiracyjnej, którym kierowała podlegał płk. Józefowi Kazimierzowi Plucie-Czachowskiemu<ref>Szef Oddziału V KG, a od kwietnia 1944 r. podporządkowany był bezpośrednio Szefowi Sztabu KG AK, gen. Tadeuszowi Połczyńskiemu</ref>. W latach 1941-1943 używała ps. „Jadwiga Berg”, a następnie „Haka”, „HK”, „Henryk Kościesza”. Była uczestniczką powstania warszawskiego. Mianowana majorem rozkazem L.876/BP z 23 września 1944. Przebywała w niewoli niemieckiej po kapitulacji oddziałów powstańczych, gdzie w [[Oflag IX C Molsdorf|Oflagu Molsdorf]] pełniła funkcję zastępczyni komendantki mjr [[Wanda Gertz|Wandy Gertz]]. Pozostała po zakończeniu wojny na emigracji w Londynie. Od grudnia 1945 była członkinią Komitetu Organizacyjnego Koła AK, a po jego utworzeniu w marcu 1947 członkinią RN Koła AK. Była również w 1947 współzałożycielką Studium Polski Podziemnej w Londynie.

 

 

== Awanse ==