Bitwa pod Tewkesbury: Różnice pomiędzy wersjami

Lancasterowie starali się przedostać do Walii gdzie czekały ich posiłki [[Jasper Tudor|Jaspera Tudora]], jednak Edward dogonił ich pod [[Tewkesbury]]. Obie armię były zbliżone i liczyły po około 6000 ludzi<ref>{{Cytuj |autor = Gravett, Christopher, 1951- |tytuł = Tewkesbury, 1471 : the last Yorkist victory |data = 2005 |data dostępu = 2020-05-17 |isbn = 0-275-98864-3 |wydawca = Praeger |oclc = 60245400 |url = http://worldcat.org/oclc/60245400}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Goodchild, Steven. |tytuł = Tewkesbury 1471 |data = 2005 |data dostępu = 2020-05-17 |isbn = 1-84415-190-5 |wydawca = Pen & Sword |oclc = 57750134 |url = http://worldcat.org/oclc/57750134}}</ref>. Do Bitwy doszło 4 maja. Lancasterowie zajęli pozycję obronne przed opactwem w Tewkesbury mając za plecami rzekę [[Avon (rzeka w Somerset)|Avon]]. Teren bitwy był trudny, pełen żywopłotów i podmokłych terenów. Lewą flanką opartą o rzekę Swilgate dowodził John Courtenay, 15. Hrabia Devon, prawą zaś dowodził Edmund Beaufort, 3. Książę Somerset. Centrum dowodził lord John Wenlock, i książę Walii Edward Westminster. Małgorzata Andegaweńska nie była obecna na polu bitwy. Przednią strażą Yorków dowodził młody książę Gloucester Ryszard. Edward IV wraz z Jerzym, księciem Clarence dowodził główną częścią armii podczas gdy tyłem dowodził baron William Hastings. Wysyłał też oddział dwustu konnych do zajęcia lasu na swej lewej flance<ref>{{Cytuj |autor = Warner, Philip. |tytuł = British battlefields. |data = 1972 |data dostępu = 2020-05-17 |isbn = 0-85045-080-2 |wydawca = Osprey |oclc = 60058195 |url = http://worldcat.org/oclc/60058195}}</ref>.

Yorkowie rozpoczęli bitwę ostrzałem artylerii i łuczników. Somerstet zaatakował lewą flankę Edwarda IV, jedna jego siły zostały jednak rozbite przez atak 200 konnych z lasu w momencie gdy Ryszard dołączył do starcia. Siły Somerset rozpoczęły ucieczkę w kierunku rzeki Severn i zostały w dużej części wymordowane w miejscu znanym jako "Krwawa Łąka"<ref>{{Cytuj |autor = Warner, Philip. |tytuł = British battlefields. |data = 1972 |data dostępu = 2020-05-17 |isbn = 0-85045-080-2 |wydawca = Osprey |oclc = 60058195 |url = http://worldcat.org/oclc/60058195}}</ref>. Somerset ruszył do centrum i oskarżył Wenlocka o zdradę, i nie czekając na odpowiedź rozpłatał mu głowę mieczem<ref>{{Cytuj |autor = Warner, Philip. |tytuł = British battlefields. |data = 1972 |data dostępu = 2020-05-17 |isbn = 0-85045-080-2 |wydawca = Osprey |oclc = 60058195 |url = http://worldcat.org/oclc/60058195}}</ref>. Widząc mordujących się dowódców żołnierze Lancasterów rozpoczęło ucieczkę kierując się przez rzekę Avon gdzie wielu utonęło. Ludzie księcia Clarence dogonili uciekającego Edwarda Westminster i zabili na miejscu.

Lancasterowie stracili 2 000 ludzi<ref>{{Cytuj |autor = Weir, Alison. |tytuł = The Wars of the Roses |data = 1996, ©1995 |data dostępu = 2020-05-17 |isbn = 978-0-345-40433-6 |wydawca = Random House |oclc = 540643776 |url = http://worldcat.org/oclc/540643776}}</ref> w tym hrabiego Devon, Somerset dostał się dwa dni później do niewoli i został ścięty kończąc tym samym linię Beaufortów. Pojmana została również Małgorzata którą uwięziono w Tower. Wielu zabitych pochowano w Opactwie Tewkesbury. Po bitwie krewniacy Lancasterów Tudorowie uciekli z Walii do Francji. Edward IV zdecydował się też na zabicie Henryka VI co dokonano 21 maja<ref>{{Cytuj |autor = A. L. Rowse |tytuł = Bosworth Field |data = 1966 |data dostępu = 2020-05-17 |isbn = 978-1-349-00042-5 |miejsce = London |wydawca = Palgrave Macmillan UK |s = 205–222 |url = http://dx.doi.org/10.1007/978-1-349-00040-1_12}}</ref>.