Eugeniusz Kupski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 3:
W roku 1930 został biskupem niekanonicznego Wschodniego Kościoła Greckokatolickiego{{odn|Pastuszewski|2013|s=79}}. Wielokrotnie zmieniał miejsce swojego pobytu. W roku 1933 opuścił USA i przybył do Polski, powody nie są znane, on sam później twierdził, że został deportowany{{odn|Giełżyński|1962|s=10-11}}. Prowadził misje w wielu miejscowościach na Zamojszczyźnie i Wołyniu, bezskuteczne starał o przyjęcie w szeregi duchowieństwa [[Archidiecezja ormiańskokatolicka we Lwowie|archidiecezji lwowskiej]] [[Kościół katolicki obrządku ormiańskiego|Kościoła ormiańskokatolickiego]]. W 1936 roku za fałszywe zeznania i próbę oszustwa został skazany na pół roku więzienia. Na wskutek apelacji został uniewinniony{{odn|Pastuszewski|2013|s=79}}<ref>{{Cytuj|autor=Krzysztof Bielawny|tytuł=Ignacy Wysoczański – biskup Kościoła Starokatolickiego i Kościołów wschodnich [z: bp Jacek Jezierski, Biskup – prezbiter – diakon. Perspektywa polskokatolicka i rzymskokatolicka], s. 194|data=2008}}</ref>.
Nie wiadomo, co robił podczas wojny. Po wojnie przystąpił do Kościoła Polskokatolickiego, niedługo potem do metodystów, a następnie do mennonitów{{odn|Giełżyński|1962|s=10-11}}. W 1949 roku wespół z [[Szymon Biliński|Szymonem Bilińskim]] i [[Kazimierz Najmałowski|Kazimierzem Najmałowskim]] próbował utworzyć Polski Związek Ewangeliczny. Wszyscy trzej pracowali dla [[Urząd Bezpieczeństwa|UB]]. Kościół ten miał się tym wyróżniać spośród innych, że został stworzony na wzór „radziecki”{{odn|Jańczuk|2017|s=64}}.
Porzucił stan duchownego, był świeckim urzędnikiem{{odn|Giełżyński|1962|s=10-11}}.
| |||