Kinematografia duńska: Różnice pomiędzy wersjami

Lata 90. XX wieku zdominowała jednak osobowość ekscentrycznego reżysera [[Lars von Trier|Larsa von Triera]], znanego z radykalnych rozwiązań warsztatowych oraz drastycznej tematyki, który po niekoniecznie zauważalnym debiucie ''[[Element zbrodni]]'' (1984) tudzież ''Europie'' (1990) zdobył pozycję ''enfant terrible'' duńskiej kinematografii ugruntował makabrycznym serialem telewizyjnym ''Królestwo'' (1994). W 1995 odczytał na [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu Filmowym w Cannes]] manifest nurtu [[Dogma 95]], nawołującego do tworzenia filmów ascetycznych, bliskich autentyzmowi, niepoddanych wtórnej obróbce oraz nieprzestrzegających reguł kina gatunkowego. Po sukcesie melodramatu ''[[Przełamując fale]]'' (1994) von Trier przystąpił do realizacji jedynego w swojej twórczości filmu zgodnego z postulatem Dogmy, skandalizujących ''[[Idioci|Idiotów]]'' (1998). Największy sukces von Triera, uhonorowany Złotą Palmą ''[[Tańcząc w ciemnościach]]'' (2001), czerpał jednak inspirację z konwencji [[Musical|musicalu]] i łamał autorskie „śluby czystości”{{odn|Szczepański|2019|s=339–246}}. Po skrajnie teatralnym, antyamerykańskim dyptyku ''[[Dogville]]'' (2003) oraz ''[[Manderlay]]'' (2005) popularność von Triera stopniowo zaczęła spadać, zwłaszcza gdy ten brnął w mizoginistyczną retorykę i ujawnił swe [[Neonazizm|pronazistowskie]] sympatie{{odn|Hjort|2017|s=20–23}}.