Gabriel Narutowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Narutowicz, mimo ustania protestów 12 grudnia 1922 roku, wciąż otrzymywał listy z pogróżkami. Eskalacja agresji wymierzonej przeciwko prezydentowi sięgnęła zenitu 16 grudnia, kiedy podczas wizyty w [[Zachęta Narodowa Galeria Sztuki|galerii „Zachęta”]] Narutowicz został zastrzelony przez piłsudzykapowiązanego iz faszystę[[Narodowa Demokracja|endecją]] malarza [[Eligiusz Niewiadomski|Eligiusza Niewiadomskiego]]<ref>Pleskot Patryk, ''Niewiadomski. Zabić Prezydenta.....''</ref>. Śmierć pierwszego prezydenta II Rzeczypospolitej wywołała wzburzenie, a „Kurier Polski” pisał, iż „płomień do pochodni [Niewiadomskiego] wyszedł z tej atmosfery nienawiści i gwałtu, którą wytworzyły złe duchy Polski w dniach ostatnich”<ref>Cyt. za: M. Markowska, ''Nie swój prezydent'', „Karta” 72, 2012, s. 15.</ref>. Uroczystość pogrzebowa Narutowicza odbyła się 19 grudnia 1922 roku, natomiast Niewiadomskiemu wytoczono proces o zamach na godność prezydenta Polski, zakończony wydaniem nań wyroku śmierci. Wyrok wykonany został 31 stycznia 1923 roku<ref>Cyt. za: M. Markowska, ''Nie swój prezydent'', „Karta” 72, 2012, s. 20.</ref>.