Ludwik Węgierski: Różnice pomiędzy wersjami

W latach 1370–1375, 1376–1377 i 1378–1380 rządy w Polsce sprawowała jako regentka matka Ludwika, Elżbieta. W tym okresie w kraju dochodziło do licznych konfliktów, m.in. wojny pomiędzy Grzymalitami i Nałęczami w Wielkopolsce, niezadowolenia wielu posiadaczy ziemskich w Małopolsce ze skonfiskowania im przez Kazimierza Wielkiego licznych ziem, konfliktu węgierskich dworzan z krakowskimi mieszczanami, buntu [[Bartosz Wezenborg|BartoszBartosza z Odolanowa]], czy oporu wobec mianowania w 1378 r. namiestnikiem Władysława Opolczyka. Po śmierci matki, nie chcąc angażować się w rządy osobiście Ludwik w 1381 r. ustanowił zarządcami Polski biskupa krakowskiego Zawiszę z Kurozwęk, kasztelana krakowskiego Dobiesława z Kurozwęk i wojewodę kaliskiego Sędziwoja z Szubina, co spowodowało antagonizację kolejnych środowisk<ref name=":0" />.

We wrześniu 1376 Litwini pod wodzą Kiejstuta, Lubarta i [[Jerzy Narymuntowicz|Jerzego bełskiego]] najechali na Lubelszczyznę, ziemię sandomierską, Małopolskę po [[Tarnów]] i północno-zachodnią część Rusi Halickiej niszcząc je i uprowadzając ludzi w niewolę. W wyniku najazdu Polska utraciła przejściowo ziemię bełską i chełmską. W 1377 Ludwik podjął wyprawę odwetową oblegając z Węgrami zamek w [[Bełz]]ie, a Małopolanie i Sieradzanie wraz z książętami śląskimi: palatynem węgierskim [[Władysław Opolczyk|Władysławem Opolczykiem]], Bolesławem III i Konradem II oleśnickim, odbili [[Chełm]], [[Horodło]], Grabowiec i [[Sewołoż]]{{fakt}}.

W związku z buntem [[Bartosz Wezenborg|Bartosza z Odolanowa]] herbu Nałęcz w 1382 margrabia [[Zygmunt Luksemburski]] razem z wojskiem Ludwika zajął zamki w [[Koźmin Wielkopolski|Koźminie]], [[Nabyszyce|Nabyszycach]] i [[Koźminiec|Koźmińcu]] i rozpoczął oblężenie zamku w [[Odolanów|Odolanowie]], w trakcie którego obie strony dowiedziały się o śmierci króla Ludwika. Wkrótce wybuchła [[Wojna Grzymalitów z Nałęczami]]{{fakt}}.