Josef Koncz: Różnice pomiędzy wersjami

Po zwolnieniu z niewoli początkowo pracował w szpitalu w [[Wuppertal]]u, a od połowy listopada 1946 w klinice chirurgii [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytetu w Getyndze]], w której w styczniu 1953 obronił pracę [[Habilitacja|habilitacyjną]] i objął stanowisko [[adiunkt]]a (Oberarzt). W sierpniu 1959 został [[Profesor uczelniany|profesorem uczelnianym]] i od tego czasu prowadził nowoutworzonynowo utworzony ''Oddział Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń'' uniwersytetu w Getyndze. W 1967 został [[Tytuł profesora|profesorem tytularnym]]. w 1971 jest jednym z założycieli ''Niemieckiego Towarzystwa Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń'', którego w latach późniejszych zostanie członkiem honorowym. Koncz należał do pionierów niemieckiej kardiochirurgii, włożył znaczący wkład w jej rozwój, jak i w stworzenie Centrum Kardiochirurgi w Getyndze z wykonywaniem operacji z użyciem [[Krążenie pozaustrojowe|krążenia pozaustrojowego]]<ref>{{Cytuj |autor=Claudia Tjindra |url=https://d-nb.info/975774360/34 |tytuł=Josef Koncz (1916–1988): Sein Leben und sein Werk – Jego życie i dokonania |data=2004 |data dostępu=2020-05-25 |język=de}}</ref>. Już na początku lat 60. XX w. wykonywał z dobrym wynikiem korekcje całkowite [[Tetralogia Fallota|tetralogii Fallota]] z użyciem [[Płucoserce|sztucznego płucoserca]]<ref>L. Heilmeyer, R. Schoen, A. Prader:Ergebnisse der Inneren Medizin und Kinderheilkunde. Springer Verlag, Berlin-GÖttingen-Heidelberg 1964, {{ISBN|978-3-642-94887-9}}, s: 34.</ref>.