Termin ''oficynaOficyna'' oznacza wolnostojący [[budynek]], najczęściej na planie prostokąta, znajdujący się nieopodal pałacu lub dworu, świadczący usługi bezpośrednio dla budynku głównego (pralnie, [[Kuchnia (pomieszczenie)|kuchnie]], piekarnie, pomieszczenia służby)<ref name=":1" />. Lokalizowane symetrycznie po bokach pałacu otaczały [[Cour d’honneur|dziedziniec honorowy]]<ref name=":1" />. Oficyny miały architektoniczne ukształtowanie [[Elewacja|elewacji]] skromniejsze niż budynek główny<ref name=":2" />.
== BudynekJako budynek lub jego część w zabudowie miejskiej ==
Termin ''oficynaOficyna'' oznacza również boczne skrzydło [[Kamienica (architektura)|kamienicy]] czynszowej lub wolnostojący budynek znajdujący się w tylnej części działki budowlanej, bez dostępu bezpośrednio z ulicy<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = Oficyna - archirama.pl |data dostępu = 2020-05-13 |opublikowany = archirama.muratorplus.pl |url = https://archirama.muratorplus.pl/encyklopedia-architektury/oficyna,62_4279.html?cat=62}}</ref>. Oficyny są charakterystyczne dla zabudowy miejskiej w XIX i na początku XX wieku<ref name=":2" /><ref name=":0" />. Mieściły się w nich warsztaty lub punkty usługowe (na parterze) oraz mieszkania, zwykle o gorszym standardzie niż mieszkania w kamienicy<ref name=":1" /><ref name=":0" />. Okna oficyny wychodzą na podwórze, wejście prowadzi przez sień lub przejazd bramy głównego budynku oraz przez podwórze. Oficyny często posiadały [[Szachulec|konstrukcję szachulcową]], ich stropy posiadały mniejszą rozpiętość, a [[kondygnacja|kondygnacje]] mniejszą wysokość. Stąd też oficyna stała się na przełomie [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek]]u synonimem złych i niehigienicznych warunków mieszkaniowych, a gęsta [[tkanka miejska]] z oficynami stała się obiektem krytyki ze strony awangardowych architektów<ref name=":0" />.
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] w odbudowywanych centrach miast w Europie Środkowej i Zachodniej częściowo lub całkowicie zrezygnowano z odbudowy oficyn<ref name=":0" />.
