Nicola Abbagnano: Różnice pomiędzy wersjami

Swoją działalność filozoficzną Abbagnano zaczął w latach 30. od opozycji wobec [[neoidealizm]]u włoskiego szkół [[Croce]]go i [[Gentile]]go, przypisując im [[irracjonalizm]]. Był w tym w ówczesnej filozofii włoskiej osamotniony. Tak jak dla [[Heidegger]]a i [[Jaspers]]a filozofia jest dla Abbagnana krytyką metafizyki, przede wszystkim krytyką głęboko zakorzenionej w [[tradycja|tradycji]] włoskiej [[humanizm|humanistycznej]] koncepcji człowieka. Mimo to Abbagnano krytykuje także [[Heidegger]]a i [[Karl Jaspers|Karla Jaspersa]]a, przypisując im [[nihilizm]] - sam dąży do egzystencjalizmu pozytywnego, co zbliża go do filozofii nauki i [[neopozytywizm]]u. Podstawowa dla egzystencjalizmu kategoria [[bycie|bycia]] nie jest dla niego jakkolwiek pojętą nicością, ale właśnie możliwością osiągania czegoś.