Bitwa pod Wólką Radzymińską: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kerim44 (dyskusja | edycje)
ilustracja
link
Linia 60:
W tym czasie sowiecka 81 Brygada Strzelców ze składu 27 DS organizowała natarcie na [[Jabłonna (powiat legionowski)|Jabłonnę]]. Jej 243 ps bezskutecznie atakował stanowiska artylerii polskiej pod Nieporętem, 241 ps osiągnął rejon [[Izabelin (powiat legionowski)|Izabelina]], natomiast 242 ps ześrodkował się w Wólce Radzymińskiej{{odn|Odziemkowski|2004|s=465}}.
[[Plik:Zajęcie Wólki Radzymińskiej 15.VIII.1920.jpg|240px|thumb|Zajęcie Wólki Radzymińskiej]]
Rankiem 15 sierpnia oddziały polskie rozpoczęły [[natarcie]]{{odn|Wyszczelski|1995|s=169}}. I/28 pp podszedł lasem do [[MostkiWólka WolczyńskieRadzymińska (wieś w województwie mazowieckim)|Mostków Wólczyńskich]], a idąca w szpicy 4 kompania wyparła z wioski placówki 242 pułku strzelców. Tu śmiertelnie ranny został dowódca batalionu por. [[Stefan Pogonowski]]{{odn|Zaborowski|1928|s=23}}. Nowy dowódca batalionu por. Jerzy Boski rozwinął kompanie wzdłuż szosy i prowadził walkę ogniową, oczekując nadejścia z Nieporętu głównych sił pułku. W tym czasie 28 pp maszerował szosą w kierunku Wólki Radzymińskiej, szpicę stanowiła 8 kompania, a 5 i 6 kompanie dotarły do Aleksandrowa, gdzie zatrzymały się na krótki odpoczynek.
Na odgłos intensywnej strzelaniny pod Wólką Radzymińską, sowiecki 241 ps ruszył ku stanowiskom 242 ps. Pod Aleksandrowem przypadkiem zaatakował odpoczywające kompanie 28 pułku piechoty. W szeregi polskich żołnierzy wkradła się panika. Opanował ją chwilowo dowódca 6 kompanii ppor. Benedykt Pęczkowski, który z pistoletem w ręku zatrzymywał uciekających{{odn|Odziemkowski|2004|s=465}}.
Ogień ciężkich karabinów maszynowych powstrzymał pierwszy impet uderzenia przeciwnika, ale w czasie walki ogniowej zginął dowódca kompanii. Spowodowało to zawahanie w szeregach polskich i żołnierze zaczęli bezładnie [[Wycofanie (wojsko)|wycofywać się]] w kierunku Nieporętu{{odn|Waligóra|1934|s=477}}. Sowieci wzięli do niewoli kilkudziesięciu jeńców, zdobyli dwa ckm-y i bez przeszkód kontynuowali [[Marsz (wojsko)|marsz]] do Wólki Radzymińskiej.