Wikipedia

Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
wymiana cotygodniowa
wymiana cotygodniowa
Linia 1:
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}}
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 273 lipcasierpnia --> [[Plik:SomersetMJK32681 FlagAgnieszka Holland (Pokot, Berlinale 2017).svgjpg|right|100px]]
'''[[Agnieszka Holland]]''' (ur. [[28 listopada]] [[1948]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Polacy|polska]] [[reżyser]]ka [[film]]owa i [[teatr]]alna, [[scenarzysta|scenarzystka]] filmowa i [[aktor]]ka, reprezentantka nurtu zwanego [[Kino moralnego niepokoju|kinem moralnego niepokoju]], dama Krzyża Komandorskiego [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]. W latach 1966–1971 studiowała na [[Wydział Filmowy i Telewizyjny Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze|Wydziale Filmowym i Telewizyjnym Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze]], biorąc w międzyczasie udział w wydarzeniach [[Praska Wiosna|Praskiej Wiosny]]. Po raz pierwszy uznanie ze strony krytyków zagranicznych zdobyła kameralnym dramatem ''[[Aktorzy prowincjonalni]]'', a swoją renomę w Polsce ugruntowała nagrodzonym na [[Festiwal Polskich Filmów Fabularnych|Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych]] filmem historycznym ''[[Gorączka (film 1980)|Gorączka]]''. W 1981 roku wyemigrowała do Francji, gdzie pozostała po wprowadzeniu w Polsce [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]]. Realizując filmy we Francji i Niemczech, a potem głównie w Stanach Zjednoczonych, Holland zasłynęła filmami, takimi jak ''[[Gorzkie żniwa]]'' czy ''[[Europa, Europa]]''. Oba filmy otrzymały nominację do [[Oscar dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego|Oscara dla filmu nieanglojęzycznego]]. Od 2007 roku ponownie realizuje filmy w Polsce. W swej twórczości Holland skupia się na jednostkowych doświadczeniach osób znajdujących się na uboczu politycznych wydarzeń. ''[[Agnieszka Holland|Czytaj więcej…]]''
'''[[Somerset]]''' – [[hrabstwo niemetropolitalne]] w południowo-zachodniej [[Anglia|Anglii]], składające się z pięciu [[dystrykt]]ów, a jako [[hrabstwo ceremonialne]] obejmujące dodatkowo dwie [[Unitary authority|jednolite jednostki administracyjne]]. Ośrodkiem administracyjnym jest [[Taunton]]. Somerset jest krainą z przewagą krajobrazu wiejskiego. Jego charakter kształtują wzgórza [[Quantock Hills]] i [[Mendip]], Park Narodowy [[Exmoor]] oraz równina [[Somerset Levels]]. Osadnictwo na tym obszarze datuje się od [[neolit]]u. Zasiedlanie obszaru nastąpiło w epoce [[Brytania|rzymskiej]] i saksońskiej. Hrabstwo odegrało znaczącą rolę przy umocnieniu władzy za [[Alfred Wielki|Alfreda Wielkiego]], [[Angielska wojna domowa|wojny domowe 1652-1661]] oraz [[James Scott (książę)#Rebelia Monmoutha|rebelii Monmoutha]]. Najważniejszą gałęzią gospodarki hrabstwa jest rolnictwo. Przeważa [[chów]] owiec i krów, [[serowarstwo]] oraz uprawa [[Wierzba|wierzby]] dla potrzeb [[Wikliniarstwo|wikliniarstwa]]. Nieco spadła rola [[Sadownictwo|sadownictwa]], choć do dzisiaj produkuje się tu znany w Anglii mocny [[cydr]]. Inne ważne gałęzie gospodarki to usługi, przemysł spożywczy, drobne [[rzemiosło]] oraz [[turystyka]]. [[Bezrobocie]] jest niższe od średniej krajowej, a [[przyrost naturalny]] – wyższy. ''[[Somerset|Czytaj więcej…]]''
|2=<!--Propozycja na wtorek 284 lipcasierpnia --> [[Plik:明英宗Kraków ul. św. Marka 34 Caffe Gallery Zakopianka.jpg|right|100px]]
'''[[Cafe Gallery Zakopianka]]''' – [[kawiarnia]] znajdująca się w [[Kraków|Krakowie]] przy [[Ulica św. Marka w Krakowie|ulicy św. Marka 34a]], od strony [[Planty (Kraków)|Plant]], w klasycystycznym budynku z lat 20. lub 30. XIX wieku, wzniesionym niedługo po założeniu Plant. Uznawana jest za najstarszą kawiarnię [[Planty (Kraków)|plantacyjną]], działającą z przerwami od drugiej połowy lat 20. lub 30. XIX wieku. Sam budynek zalicza się do najbardziej udanych obiektów stylu neoklasycystycznego, jakie powstały w Krakowie w I połowie XIX stulecia. W jego pobliżu znajduje się także altana koncertowa, przeznaczona pierwotnie dla występów orkiestr orkiestr wojskowych, z których szczególną popularnością cieszyła się orkiestra [[13 Pułk Piechoty (austro-węgierski)|13. pułku piechoty]], oraz występy chórów. Obiekt mocno krytykował Franciszek Klein ze względów estetycznych i konstrukcyjnych, twierdząc, iż nie pasuje do Plant. W późniejszych latach został rozebrany, a zrekonstruowano go w ramach renowacji Plant, prowadzonych od końca lat 80. XX wieku. ''[[Cafe Gallery Zakopianka|Czytaj więcej…]]''
'''[[Zhu Qizhen]]''' (ur. [[29 listopada]] [[1427]], zm. [[23 lutego]] [[1464]]) – szósty cesarz [[Chiny|Chin]] z [[Dynastia Ming|dynastii Ming]], panujący w latach 1435–1449 w [[Ery chińskie|erze]] Zhengtong i ponownie w latach 1457–1464 w erze Tiānshùn. Zhu Qizhen był najstarszym synem cesarza [[Xuande]], który zmarł kiedy miał on zaledwie osiem lat. Z tego powodu rząd funkcjonował nominalnie pod kontrolą cesarza-dziecka, jednak faktyczną regencję sprawowała cesarzowa wdowa Zheng oraz [[eunuch]] Wang Zhen. Po śmierci cesarzowej wdowy, Zhu Qizhen rzeczywiście przejął władzę, a jego armia wygrała wojnę toczoną z [[Tajowie|Tajami]] atakującymi prowincję [[Junnan]]. To zwycięstwo zachęciło cesarza do osobistego poprowadzenia kampanii przeciwko [[Ojraci|Ojratom]], jednak fatalnie dowodzona przez Wang Zhena armia cesarstwa została niemal zupełnie rozbita przez ich wodza, [[Esen]]a, cesarz zaś dostał się do niewoli. W [[Pekin]]ie cesarzem obwołano brata Zhu Qizhena, [[Jingtai]]a. Zhu Qizhen po powrocie do stolicy w 1450 roku trafił do aresztu domowego. Władzę przywrócił mu zamach stanu przeprowadzony 11 lutego 1457 roku. Drugie panowanie Zhu Qizhena było niepopularne, ponieważ ukarał on wielu urzędników tylko za ich współpracę z Jingtaiem, niezależnie od rzeczywistych zasług. ''[[Zhu Qizhen|Czytaj więcej…]]''
|3=<!--Propozycja na środę 295 lipcasierpnia --> [[Plik:Kurz vor der Landung (Die U-Boote laufen ein) (6983645898)Gesiowka.jpg|right|100px]]
'''[[Wyzwolenie KL Warschau]]''' – uwieńczony powodzeniem szturm na [[III Rzesza|niemiecki]] [[Narodowy socjalizm|nazistowski]] obóz koncentracyjny [[Warschau (KL)|KL Warschau]] (popularnie zwany „[[Gęsiówka (więzienie)|Gęsiówką]]”) przeprowadzony przez [[Batalion „Zośka”|harcerski batalion Armii Krajowej „Zośka”]] 5 sierpnia 1944 roku, w piątym dniu [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]]. Celem polskiego ataku było uwolnienie więźniów oraz wywalczenie połączenia między [[Wola (Warszawa)|Wolą]] a [[Stare Miasto w Warszawie|Starym Miastem]]. Silną niemiecką obronę udało się przełamać dzięki wykorzystaniu zdobycznego czołgu [[Panzerkampfwagen V Panther]]. Za cenę niewielkich strat własnych żołnierze AK zdobyli „Gęsiówkę” i wyzwolili 348 Żydów, z których większość dołączyła do powstania. W ''Dzienniku bojowym Zgrupowania „Radosław”'' znajduje się informacja, że w czasie ataku zabito ośmiu esesmanów. W ręce żołnierzy AK wpadła znaczna ilość broni i amunicji. W zdobytym obozie zorganizowano powstańczą kuchnię polową. Zdobycie KL Warschau zamknęło okres polskiej inicjatywy w powstaniu warszawskim. Umożliwiło też Zgrupowaniu „Radosław” nawiązanie bezpośredniego połączenia ze Starym Miastem poprzez ruiny getta. W 1994 roku na ścianie budynku przy [[Ulica Mordechaja Anielewicza w Warszawie|ul. Mordechaja Anielewicza 34]] odsłonięto tablice upamiętniające wyzwolenie KL Warschau. ''[[Wyzwolenie KL Warschau|Czytaj więcej…]]''
'''[[U-256]]''' – [[III Rzesza|niemiecki]] [[okręt podwodny]] typu ''[[Okręty podwodne typu VIIC|VIIC]]'' z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. [[Wodowanie|Zwodowany]] 28 października 1941 roku w stoczni Bremer Vulkan w [[Vegesack (Brema)|Vegesack]], został przyjęty do służby w [[Kriegsmarine]] 18 grudnia 1941 roku. W czasie służby operacyjnej w składzie [[Flotylle_U-Bootów#9._Flotylla_U-Bootów|9. Flotylli U-Bootów]] okręt odbył pięć misji bojowych, podczas których zatopił jeden okręt o [[Wyporność|wyporności]] {{formatnum:1300}}&nbsp;ton i zestrzelił dwa samoloty. W 1943 roku jednostkę przebudowano na [[U-flak]], jednak wobec niepowodzenia koncepcji okręt przywrócono do stanu pierwotnego. W trakcie działań wojennych U-256 był trzykrotnie wycofany ze służby, a ostatecznie stało się to 23 października 1944 roku w [[Bergen]], gdzie przeznaczono go na rezerwuar części zamiennych. Po zakończeniu wojny okręt został przejęty przez [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]] i następnie [[Stocznia złomowa|złomowany]]. ''[[U-256|Czytaj więcej…]]''
|4=<!--Propozycja na czwartek 30 lipca6 sierpnia --> [[Plik:Powódź 1997 WrocławIda 003logo.jpgsvg|right|100px]]
'''''[[Ida (film)|Ida]]''''' – [[dramat filmowy]] z 2013 roku w reżyserii [[Paweł Pawlikowski|Pawła Pawlikowskiego]], zrealizowany w koprodukcji polsko-duńskiej na podstawie scenariusza Pawlikowskiego oraz Rebeki Lenkiewicz. Film, którego akcja rozgrywa się w Polsce w 1962 roku, ukazuje losy postulantki w katolickim zakonie, która od swojej ciotki Wandy dowiaduje się, że jest Żydówką o imieniu Ida. Obie kobiety wyruszają w podróż, która służy odkryciu mrocznej tajemnicy ciążącej na ich życiu. Głównym motywem poruszanym przez ''Idę'' jest przepracowywanie traumy i żałoby po [[Zagłada Żydów na ziemiach polskich podczas okupacji niemieckiej|Zagładzie Żydów na ziemiach polskich podczas II wojny światowej]]. ''Ida'' była pierwszym polskim filmem Pawlikowskiego, dotąd aktywnego głównie jako reżyser filmów anglojęzycznych. Nakręcony z użyciem czerni i bieli film nawiązuje między innymi do estetyki filmów modernistycznych z lat 60. XX wieku. W role Idy i Wandy wcieliły się odpowiednio [[Agata Trzebuchowska]] i [[Agata Kulesza]]. Zdjęcia do ''Idy'' nakręcili [[Łukasz Żal]] oraz [[Ryszard Lenczewski]]. Dzieło Pawlikowskiego doczekało się – jako pierwszy pełnometrażowy polski film w historii – [[Oscar dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego|Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny]]. Spośród innych prestiżowych wyróżnień ''Ida'' zdobyła także sześć [[Europejska Nagroda Filmowa|Europejskich Nagród Filmowych]] oraz nagrodę [[Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych|FIPRESCI]] na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto]]. ''[[Ida (film)|Czytaj więcej…]]''
'''[[Powódź tysiąclecia we Wrocławiu]]''' – [[Klęska żywiołowa|katastrofalne]] zalanie znacznej części [[Wrocław]]ia w czasie [[Powódź tysiąclecia|powodzi tysiąclecia]], która nawiedziła w lipcu 1997 roku [[Europa Środkowa|Europę Środkową]]. Na [[Śląsk]]u wylały wówczas wody [[Odra|Odry]] i jej dopływów, w tym m.in. [[Bóbr (dopływ Odry)|Bobru]], [[Bystrzyca (dopływ Odry)|Bystrzycy]], [[Kaczawa|Kaczawy]], [[Kwisa|Kwisy]], [[Mała Panew|Małej Panwi]], [[Nysa Kłodzka|Nysy Kłodzkiej]], [[Nysa Łużycka|Nysy Łużyckiej]], [[Olza (rzeka)|Olzy]], [[Oława (rzeka)|Oławy]], [[Ślęza|Ślęzy]] oraz [[Widawa (rzeka)|Widawy]]. Wody powodziowe Odry wdarły się do miasta 12 lipca 1997 roku, a ostatecznie ustąpiły 6 sierpnia. We Wrocławiu powódź tysiąclecia miała szczególnie ciężki przebieg, ponieważ nałożyły się dwie fale powodziowe: z Odry i Widawy. Ponadto kilka dni przed kulminacją mieszkańcy podwrocławskiej wsi [[Łany (województwo dolnośląskie)|Łany]] nie pozwolili na jej zalanie, co znacznie obniżyłoby straty. Z powodu specyficznego przebiegu rzeki przez miasto wylew nastąpił niezależnie zarówno w centrum, jak i na północy Wrocławia. Pod wodą znalazło się 40% powierzchni miasta; zalanych i podtopionych zostało 2583 budynków mieszkalnych. ''[[Powódź tysiąclecia we Wrocławiu|Czytaj więcej…]]''
|5=<!--Propozycja na piątek 317 lipcasierpnia --> [[Plik:ORPKujawiak1Miedzynarodowy Tatrzanski Rajd Samochodowy 1927 - Henryk Liefeldt NAC 1-M-1661-2.jpg|100px|right]]
'''[[Wyścig Tatrzański 1927]]''' – samochodowo-motocyklowy wyścig górski zorganizowany w Polsce 14 sierpnia 1927 roku na trasie długości 7,5 km między [[Łysa Polana|Łysą Polaną]] a [[Morskie Oko|Morskim Okiem]]; pierwszy z serii [[Wyścig Tatrzański|Wyścigów Tatrzańskich]] i pierwszy polski wyścig górski. Pomysłodawcą i organizatorem wyścigu oraz twórcą regulaminu był Krakowski Klub Automobilowy. Do udziału dopuszczono samochody turystyczne, wyścigowe i motocykle, podzielone na kategorie pod względem pojemności silnika. Samochody turystyczne musiały być „normalnego typu katalogowego” i posiadać m.in. sztywne błotniki, dach – „budę z materiału nieprzemakalnego” i szybę przednią. Obsada musiała odpowiadać liczbie miejsc w samochodzie, względnie nieobsadzone miejsca miały być wypełnione balastem. W przypadku samochodów określony był minimalny czas jazdy Zgłosiło się około 50 zawodników, lecz nie wszyscy wzięli udział w wyścigu. Ostatecznie, sklasyfikowano 19 samochodów i 11 motocykli, w klasyfikacji ogólnej zwyciężył [[Henryk Liefeldt]] na samochodzie wyścigowym Austro-Daimler. ''[[Wyścig Tatrzański 1927|Czytaj więcej…]]''
'''[[ORP Kujawiak (1940)|ORP Kujawiak]]''' – polski [[niszczyciel eskortowy]] z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], należący do typu [[Niszczyciele typu Hunt|''Hunt II'']]. Budowany dla [[Royal Navy]] jako HMS „Oakley”, został 30 maja 1941 roku, jeszcze przed zakończeniem prac stoczniowych, przekazany [[Polska Marynarka Wojenna|Polskiej Marynarce Wojennej]]. Przy długości całkowitej 85,34&nbsp;m i szerokości maksymalnej 9,62&nbsp;m, „Kujawiak” miał wyporność standardową 1050&nbsp;ts i bojową 1490&nbsp;ts. Główne uzbrojenie artyleryjskie stanowiło sześć armat uniwersalnych [[armata morska 102 mm Mark XVI|HA/LA Mk XVI kal. 102&nbsp;mm]] na podwójnych podstawach Mk XIX, osłoniętych maskami, o maksymalnym kącie podniesienia równym 85°. Jedna z nich znajdowała się na dziobie, dwie, w [[Superpozycja (okrętownictwo)|superpozycji]], na [[Rufa|rufie]]. Zanurzenie, w zależności od wyporności, mieściło się w przedziale od 2,36 do 3,89&nbsp;m. Okręt, dowodzony przez [[Ludwik Lichodziejewski|Ludwika Lichodziejewskiego]], pełnił służbę patrolową i eskortową, uczestniczył też w [[Operacja Anklet|rajdzie na Lofoty]] oraz [[Operacja Harpoon|operacji ''Harpoon'']] – przeprowadzeniu konwoju na [[Malta|Maltę]]. Po jej zakończeniu, w nocy z 15 na 16 czerwca 1942 roku, zatonął na minie w pobliżu [[Valletta|La Valetty]] na Malcie ze stratą 13 członków załogi. ''[[ORP Kujawiak (1940)|Czytaj więcej…]]''
|6=<!--Propozycja na sobotę 18 sierpnia --> [[Plik:SzymonPlymouth BilińskiFor 1963Sale (24265648060).jpg|100px|right]]
'''[[Plymouth Concord]]''' – [[samochód osobowy]] [[autosegment E|klasy wyższej średniej]] produkowany pod amerykańską marką [[Plymouth (marka samochodów)|Plymouth]] w latach 1950–1952. Stanowił najtańszy model gamy samochodów Plymouth w tym okresie. Dostępny jako 2-drzwiowe [[coupé]], 2-drzwiowy [[sedan (nadwozie)|sedan]] oraz [[kombi (nadwozie)|kombi]]. Do napędu używano benzynowego silnika [[R6 (silnik)|R6]] o pojemności 3,6 litra, a napęd przenoszony był na [[napęd tylny|oś tylną]]. Konstrukcja samochodu nie była całkiem nowa, lecz wywodziła się z modeli z 1949 roku. Zmiany stylistyczne w stosunku do poprzedniego modelu były niewielkie i głównie dotyczyły przedniej części, w której obniżono i spłaszczono wystającą maskę, ze złagodzonymi przejściami z błotnikami. Całe nadwozie było o 3,5 cm niższe. Łącznie przez dwa lata produkcji powstało 139 914 egzemplarzy Concorda, a największą popularnością cieszyła się odmiana kombi. Na kolejny 1953 rok modelowy, wraz z opracowaniem nowej konstrukcji samochodu, Plymouth zrezygnował z modelu Concord, włączając trzymiejscowe coupe i kombi Suburban do gamy modelu [[Plymouth Cambridge|Cambridge]], a kombi Savoy do gamy wyższego modelu [[Plymouth Cranbrook|Cranbrook]]. ''[[Plymouth Concord|Czytaj więcej…]]''
'''[[Szymon Biliński]]''' (ur. [[16 kwietnia]] [[1899]] we [[Lwów|Lwowie]], zm. [[1 sierpnia]] [[1979]]) – polski działacz religijny, były członek i działacz kilku wspólnot protestanckich w [[Polska|Polsce]], z których był usuwany w atmosferze skandalu. Próbował założyć własny Kościół. Był [[tajny współpracownik|tajnym współpracownikiem]] [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędu Bezpieczeństwa]] i donosił na protestanckich duchownych. Jako informator został zarejestrowany w marcu 1947 roku, otrzymał pseudonim ''Żebrowski''. Jego doniesienia agenturalne zawierały wiele oskarżeń pod adresem działaczy Kościołów ewangelikalnych. Wraz z Eugeniuszem Kupskim należał do tych tajnych współpracowników UB/SB, którzy dostarczyli najwięcej szkodliwych informacji na temat ewangelikalnych działaczy. W notatce sporządzonej przez pracownika MSW w 1963 roku oceniono, że ''dał wiele informacji, które pozwoliły poznać środowisko mniejszościowych związków religijnych w Polsce''. W 1965 roku zezwolono mu na wyjazd do Stanów Zjednoczonych, gdzie dożył reszty swoich dni. ''[[Szymon Biliński|Czytaj więcej…]]''
|7=<!--Propozycja na niedzielę 29 sierpnia --> [[Plik:T3-1043Karol WK15Kossok Muzeum Sochaczew(3) (39cropped) Travelarz.jpg|100px|right]]
'''[[Karol Kossok]]''' (ur. [[28 stycznia]] [[1907]] w [[Katowice|Katowicach]], zm. [[11 marca]] [[1946]] w [[Radziecka strefa okupacyjna w Niemczech|radzieckiej strefie okupacyjnej Niemiec]]) – [[Polska|polski]] [[Piłka nożna|piłkarz]] występujący na pozycji [[napastnik]]a, [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej mężczyzn|reprezentant Polski]] w latach 1928–1932, [[Trener|trener piłkarski]], [[żołnierz]] [[Wehrmacht]]u w okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Karierę piłkarską rozpoczynał w 1921 roku w juniorach [[1. FC Katowice]]. Po dwóch latach został przeniesiony do zespołu seniorów, w którym występował do 1928 roku. W tym czasie Kossok zdobył z drużyną wicemistrzostwo Polski w sezonie [[Liga polska w piłce nożnej (1927)|1927]]. W 1929 roku został zawodnikiem [[Cracovia (piłka nożna)|Cracovii]], którą reprezentował przez okres dwóch lat. W [[Liga polska w piłce nożnej (1930)|sezonie 1930]] zdobył z „Pasami” tytuł mistrza Polski, zaś z dwudziestoma czterema bramkami został najlepszym strzelcem zespołu. Miał się wówczas spodziewać ze strony klubu „stosownej gratyfikacji”, jednak oczekiwania zakończyły się fiaskiem i odejściem do [[Pogoń Lwów (piłka nożna)|Pogoni Lwów]]. Kossok opuścił drużynę po roku, gdyż żądał wyższego honorarium niż był w stanie zaoferować mu klub. Chciał wrócić do Cracovii, jednak Pogoń nie wyraziła zgody na jego zwolnienie. Wobec braku aprobaty, musiał odbyć roczną karencję obejmującą zakaz gry w meczach o punkty i wrócił do „Pasów” w 1933 roku. W 1937 roku prowadził [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej mężczyzn|reprezentację Polski]] w zastępstwie [[Józef Kałuża|Józefa Kałuży]]. W latach 1938–1939 był trenerem [[Polonia Warszawa (piłka nożna)|Polonii Warszawa]]. ''[[Karol Kossok|Czytaj więcej…]]''
'''[[T3-1043]]''' – przemysłowy [[lokomotywa parowa|parowóz]] [[kolej wąskotorowa|wąskotorowy]], zbudowany w 1943 roku w zakładach Budich we [[Wrocław]]iu z numerem fabrycznym 931, używany na kolejach [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]], zachowany jako eksponat muzealny. [[Tendrzak]] o [[układ osi lokomotywy|układzie osi]] B, na tor o [[Rozstaw szyn|rozstawie szyn]] 750 mm, w polskiej służbie wyposażony w [[tender (kolejnictwo)|tender]] pomocniczy. Po objęciu przez Polskę [[Ziemie Odzyskane|Ziem Odzyskanych]], parowóz 931 został w 1945 roku odnalezione w parowozowni w [[Trzebnica|Trzebnicy]] i przejęty przez Polskie Koleje Państwowe. Parowóz był w dobrym stanie technicznym i wszedł od razu do służby na uruchomionej w lipcu 1945 roku, odbudowywanej ze zniszczeń [[Wrocławska Kolej Dojazdowa|Wrocławskiej Kolei Dojazdowej]]. Parowóz skierowano następnie na otwartą w maju 1951 roku Kolej Bogatyńską do parowozowni [[Bogatynia]]. Po likwidacji Kolei Bogatyńskiej w 1964 roku, parowóz 1043 został przekazany na Kujawskie Koleje Dojazdowe. W 1976 roku T3-1043 został przekazany do dyspozycji [[Muzeum Kolejnictwa w Warszawie|Muzeum Kolejnictwa w Warszawie]]. Przez pewien czas stał na terenie lokomotywowni Warszawa [[Odolany]], po czym został przekazany bez tendra do [[Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie]], gdzie obecnie znajduje się na ekspozycji. ''[[T3-1043|Czytaj więcej…]]''
}}
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość=
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Szablon:Dobry_artykuł”