Wikipedia

Jan Kopiec: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m poprawa przek., WP:SK, drobne redakcyjne
Linia 56:
== Życiorys ==
[[Plik:Jan Kopiec.jpg|mały|lewo|Jan Kopiec (2019)]]
 
=== Młodość i wykształcenie ===
Urodził się 18 grudnia 1947 w Zabrzu. Dorastał w Bytomiu. Tam w latach 1961–1965 kształcił się w III Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Broniewskiego, gdzie złożył egzamin dojrzałości{{r|nota biograficzna: Opole}}.
Urodził się 18 grudnia 1947 w Zabrzu. Dorastał w Bytomiu. Tam w latach 1961–1965 kształcił się w III Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Broniewskiego, gdzie złożył egzamin dojrzałości{{r|nota biograficzna: Opole}}. W latach 1965–1972 odbył studia filozoficzno-teologiczne w [[Wyższe Seminarium Duchowne Śląska Opolskiego|Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie]], przerwane w latach 1966–1968 na czas służby wojskowej w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. [[sakrament święceń|Wyświęcony]] na [[prezbiter]]a został 30 kwietnia 1972 w [[kościół katedralny Świętego Krzyża w Opolu|katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu]] przez biskupa [[Franciszek Jop|Franciszka Jopa]], administratora apostolskiego Śląska Opolskiego{{r|Prokop}}. [[Magister]]ium z [[teologia|teologii]] uzyskał w 1977 na [[Wydział Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II|Wydziale Teologicznym]] [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego]]{{r|nota biograficzna: Opole}}. W latach 1978–1982 odbył dalsze studia w Instytucie Historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego{{r|Prokop}}, które na podstawie [[dysertacja|dysertacji]] ''Historiografia diecezji wrocławskiej do roku 1821'' ukończył ze stopniem [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] nauk teologicznych w zakresie historii Kościoła{{r|nota biograficzna: Opole}}. W roku akademickim 1984/1985 pogłębiał specjalizację z zakresu archiwistyki kościelnej w Scuola Vaticana di Paleografia, Diplomatica ed Archivistica w Rzymie, a także przeprowadzał kwerendę w Archiwum Watykańskim. W 1998 na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego uzyskał [[habilitacja|habilitację]] na podstawie dorobku naukowego i rozprawy ''Między Altransztadem a Połtawą. Stolica Apostolska wobec obsady tronu polskiego w latach 1706–1709''. W 2003 otrzymał tytuł [[tytuł profesora|profesora]] nauk teologicznych{{r|nota biograficzna: Opole}}.▼
 
▲Urodził się 18 grudnia 1947 w Zabrzu. Dorastał w Bytomiu. Tam w latach 1961–1965 kształcił się w III Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Broniewskiego, gdzie złożył egzamin dojrzałości{{r|nota biograficzna: Opole}}. W latach 1965–1972 odbył studia filozoficzno-teologiczne w [[Wyższe Seminarium Duchowne Śląska Opolskiego|Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie]], przerwane w latach 1966–1968 na czas służby wojskowej w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. [[sakrament święceń|Wyświęcony]] na [[prezbiter]]a został 30 kwietnia 1972 w [[kościół katedralny Świętego Krzyża w Opolu|katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu]] przez biskupa [[Franciszek Jop|Franciszka Jopa]], administratora apostolskiego Śląska Opolskiego{{r|Prokop}}. [[Magister]]ium z [[teologia|teologii]] uzyskał w 1977 na [[Wydział Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II|Wydziale Teologicznym]] [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego]]{{r|nota biograficzna: Opole}}. W latach 1978–1982 odbył dalsze studia w Instytucie Historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego{{r|Prokop}}, które na podstawie [[dysertacja|dysertacji]] ''Historiografia diecezji wrocławskiej do roku 1821'' ukończył ze stopniem [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] nauk teologicznych w zakresie historii Kościoła{{r|nota biograficzna: Opole}}. W roku akademickim 1984/1985 pogłębiał specjalizację z zakresu archiwistyki kościelnej w Scuola Vaticana di Paleografia, Diplomatica ed Archivistica w Rzymie, a także przeprowadzał kwerendę w Archiwum Watykańskim. W 1998 na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego uzyskał [[habilitacja|habilitację]] na podstawie dorobku naukowego i rozprawy ''Między Altransztadem a Połtawą. Stolica Apostolska wobec obsady tronu polskiego w latach 1706–1709''. W 2003 otrzymał tytuł [[tytuł profesora|profesora]] nauk teologicznych{{r|nota biograficzna: Opole}}.
=== Posługa kapłańska ===
 
=== Prezbiter ===
Jako [[wikariusz]] pracował w parafiach [[parafia św. Franciszka w Zabrzu|św. Franciszka w Zabrzu]] (1972–1974) i [[parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zabrzu-Rokitnicy|Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zabrzu-Rokitnicy]] (1974–1978){{r|Prokop}}.
 
W 1986 objął funkcję dyrektora Archiwum Diecezjalnego w Opolu{{r|nota biograficzna: Opole}}.
W 1982 został wykładowcą historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie, gdzie ponadto w latach 1982–1984 sprawował urząd [[prefekt (Kościół katolicki)|prefekta]], a w roku akademickim 1985/1986 piastował stanowisko wicerektora. Wykłady z historii Kościoła podjął również w Misyjnym Wyższym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Nysie w latach 1985–1993 oraz w Diecezjalnym Instytucie Teologiczno-Pastoralnym w Opolu (Filia Wydziału Teologicznego KUL) od 1986. W 1986 objął funkcję dyrektora Archiwum Diecezjalnego w Opolu. W 1994 został [[adiunkt]]em w Katedrze Historii Kościoła i Patrologii na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego|Wydziale Teologicznym]] założonego wówczas [[Uniwersytet Opolski|Uniwersytetu Opolskiego]], a w 2006 kierownikiem tej katedry. W 2000 objął stanowisko [[profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]], a w 2008 [[profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]] Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. W działalności naukowej zajmował się szczególnie zagadnieniami dziejów [[archidiecezja wrocławska|diecezji wrocławskiej]] po [[sobór trydencki|soborze trydenckim]], Kościoła na Śląsku Opolskim i [[Nuncjatura Stolicy Apostolskiej w Polsce|nuncjatury apostolskiej w Polsce]] (przede wszystkim w początkach XVIII w.), a także prowadził badania [[biografistyka|biografistyczne]] głównie biskupów wrocławskich i śląskich duchownych{{r|nota biograficzna: Opole}}.
 
=== Działalność naukowo-dydaktyczna ===
W roku akademickim 1984/1985 pogłębiał specjalizację z zakresu archiwistyki kościelnej w Scuola Vaticana di Paleografia, Diplomatica ed Archivistica w Rzymie, a także przeprowadzał kwerendę w Archiwum Watykańskim. W 1998 na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego uzyskał [[habilitacja|habilitację]] na podstawie dorobku naukowego i rozprawy ''Między Altransztadem a Połtawą. Stolica Apostolska wobec obsady tronu polskiego w latach 1706–1709''. W 2003 otrzymał tytuł [[tytuł profesora|profesora]] nauk teologicznych{{r|nota biograficzna: Opole}}.
 
W 1982 został wykładowcą historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie, gdzie ponadto w latach 1982–1984 sprawował urząd [[prefekt (Kościół katolicki)|prefekta]], a w roku akademickim 1985/1986 piastował stanowisko wicerektora. Wykłady z historii Kościoła podjął również w Misyjnym Wyższym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Nysie w latach 1985–1993 oraz w Diecezjalnym Instytucie Teologiczno-Pastoralnym w Opolu (Filia Wydziału Teologicznego KUL) od 1986{{r|nota biograficzna: Opole}}.
 
W 1994 został [[adiunkt]]em w Katedrze Historii Kościoła i Patrologii na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego|Wydziale Teologicznym]] założonego wówczas [[Uniwersytet Opolski|Uniwersytetu Opolskiego]], a w 2006 kierownikiem tej katedry. W 2000 objął stanowisko [[profesor uczelni|profesora nadzwyczajnego]], a w 2008 [[profesor (stanowisko)|profesora zwyczajnego]] Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego{{r|nota biograficzna: Opole}}.
 
W działalności naukowej zajmował się szczególnie zagadnieniami dziejów [[archidiecezja wrocławska|diecezji wrocławskiej]] po [[sobór trydencki|soborze trydenckim]], Kościoła na Śląsku Opolskim i [[Nuncjatura Stolicy Apostolskiej w Polsce|nuncjatury apostolskiej w Polsce]] (przede wszystkim w początkach XVIII w.), a także prowadził badania [[biografistyka|biografistyczne]] głównie biskupów wrocławskich i śląskich duchownych{{r|nota biograficzna: Opole}}.
 
=== Biskup ===
Linia 71 ⟶ 83:
W ramach [[Konferencja Episkopatu Polski|Konferencji Episkopatu Polski]] został przewodniczącym Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec{{r|episkopat}} i delegatem ds. Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych{{r|Bp Jan Kopiec został biskupem gliwickim}}. Ponadto wszedł w skład Rady Naukowej, Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego{{r|episkopat}} i Zespołu ds. Sanktuariów{{r|nota biograficzna: Opole}}.
 
W 2018 konsekrował biskupa pomocniczego gliwickiego [[Andrzej Iwanecki|Andrzeja Iwaneckiego]], z koleia w 2003 był współkonsekratorem podczas [[sakra|sakry]] biskupa pomocniczego opolskiego [[Paweł Stobrawa|Pawła Stobrawy]]{{r|catholic-hierarchy}}.
 
== Tytuły, wyróżnienia ==
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Kopiec”