Tu-104: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
red.
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
poprawa linków
Linia 76:
Konstrukcja samolotu została oparta o rozwiązania wykorzystywane w wojskowym samolocie [[Tu-16]], który charakteryzował się bardzo dobrymi właściwościami, niezawodną konstrukcją i jest wykorzystywany do dzisiaj. Doświadczenia zdobyte przy budowie i użytkowaniu bombowca pozwoliły w [[1954]] roku przystąpić do projektowania samolotu pasażerskiego, pierwotnie przeznaczonego do przewozu 50 pasażerów. [[17 czerwca]] [[1955]] roku nowa maszyna wzbiła się po raz pierwszy w powietrze, a w połowie maja następnego roku, weszła na wyposażenie Aerofłotu. [[15 września]] [[1956]] roku samolot odbył pierwszy rejsowy lot z [[Moskwa|Moskwy]] do [[Irkuck]]a, a [[12 października]] samolot odbył pierwszy międzynarodowy lot z Moskwy do [[Praga|Pragi]] i był to pierwszy lot samolotu pasażerskiego z napędem turboodrzutowym na linii międzynarodowej. Na Tu-104 ustanowiono 26 rekordów świata samolotów pasażerskich w prędkości i udźwigu. Maszyna była wykorzystywana w przewozach pasażerskich do końca lat 70. ubiegłego wieku.
== Konstrukcja ==
Tu-104 jest dwusilnikowym, wolnonośnym [[dolnopłat]]em o całkowicie metalowej konstrukcji. Pół-skorupowy kadłub o kołowym przekroju mieścił hermetyzowaną kabinę składającą się z części pasażerskiej i załogowej. Załoga składała się z dwóch pilotów, nawigatora, mechanika pokładowego, radiotelegrafisty i trzech stewardes do obsługi pasażerów. Skrzydło skośne (35° na krawędzi natarcia) wyposażone w [[Lotki (lotnictwo)|lotki]] i [[Klapy (lotnictwo)|klapy szczelinowe]]. Na górnej powierzchni płatów zamontowano grzebienie aerodynamiczne zapobiegające odginaniu się strug przepływającego powietrza w kierunku końcówek skrzydeł i wymuszające równoległy opływ na całej powierzchni płata. Usterzenie klasyczne, wolnonośne ze statecznikami o konstrukcji dźwigarowej. Krawędzie natarcia skrzydeł i stateczników zaopatrzone w instalację przeciwoblodzeniową, stateczniki w instalację elektryczną, a skrzydła są owiewane gorącym powietrzem doprowadzanym ze sprężarki silników. Chowane podwozie, przednie dwukołowe do wnęki w kadłubie, dwa główne zespoły po cztery koła do gondoli w skrzydłach. Napęd samolotu stanowiły dwa silniki turboodrzutowe RD-3M-500, będące cywilną wersją wojskowych AM-3. Zbiorniki paliwa rozmieszczone są w skrzydłach. Na bazie Tu-104 opracowano prototypy wojskowych samolotów: [[Tu-107]] i czterosilnikowego [[Tu-110]].
 
== Wersje ==