Pawieł Ryczagow: Różnice pomiędzy wersjami

W 1930 roku skończył Leningradzką Wojskowo-Teoretyczną Szkołę Lotników, a w 1931 roku 2 Wojskową Szkołę Lotników Czerwonej Floty Powietrznej w [[Borisoglebsk]]u, po czym został przydzielony do 109 dywizjonu lotniczego 36 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego Ukraińskiego Okręgu Wojskowego z siedzibą w [[Żytomierz]]u. Od 1933 roku dowódca jednostki lotniczej. W styczniu 1936 roku za osiągnięcia w pracy wojskowej, politycznej, technicznej i szkoleniowej odznaczony [[Order Lenina|Orderem Lenina]]. Od listopada 1936 do lutego 1937 brał udział w [[hiszpańska wojna domowa|wojnie domowej w Hiszpanii]] po stronie [[Druga Republika Hiszpańska|republikanów]]; zestrzelił wówczas 6 samolotów frankistów. Po powrocie został mianowany dowódcą 65 niszczycielskiej eskadry 81 Brygady Lotniczej<ref name="warheroes.ru">{{Cytuj stronę|url=http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=592|tytuł=Рычагов Павел Васильевич - Герои страны}}</ref>. W grudniu 1937 roku wybrany deputowanym do [[Rada Najwyższa ZSRR|Rady Najwyższej ZSRR]] 1 kadencji; w tym samym czasie został starszym doradcą wojskowym wśród radzieckich lotników-ochotników w [[Republika Chińska|Chinach]] podczas [[Wojna chińsko-japońska (1937–1945)|wojny z Japonią]]. Od marca do kwietnia 1938 roku dowódca Sił Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, od kwietnia do września 1938 roku dowódca Sił Powietrznych Przymorskiej Grupy Wojsk Frontu Dalekowschodniego, w latach 1938–1939 dowódca Sił Powietrznych Samodzielnej Armii Dalekowschodniej<ref name="warheroes.ru"/> i dowódca 9 Armii Lotniczej podczas [[wojna zimowa|wojny radziecko-fińskiej 1939-1940]]. Od kwietnia 1940 roku zastępca dowódcy Sił Powietrznych Armii Czerwonej, od lipca 1940 I zastępca szefa Głównego Zarządu Sił Powietrznych Armii Czerwonej<ref name="warheroes.ru"/>, a od sierpnia 1940 roku naczelny dowódca Sił Powietrznych Armii Czerwonej. Od lutego do kwietnia 1941 roku równocześnie zastępca Ludowego Komisarza Obrony ZSRR ds. lotnictwa. 12 kwietnia 1941 roku usunięty ze stanowiska i skierowany na studia do Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w [[Moskwa|Moskwie]].

 

 

Decyzją Głównej Prokuratury Wojskowej z 23 lipca 1954 roku został pośmiertnie zrehabilitowany. 22 kwietnia 1969 roku przywrócono mu tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.

[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Lenina]]

[[Kategoria:Ofiary wielkiego terroru w ZSRR]]

[[Kategoria:Radzieccy lotnicy wojskowi]]

[[Kategoria:Straceni przez rozstrzelanie]]