Kościół św. Wawrzyńca w Chorzowie: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół został zbudowany w [[1599]] w [[Knurów|Knurowie]]. Służył parafianom dopóki nie stał się zbyt ciasny. Postanowiono więc wybudować nową świątynię i kościół zamknięto w [[1926]] roku. Niszczejący od 10 lat kościół, z inicjatywy wojewódzkiego konserwatora zabytków, dr Tadeusza Dobrowolskiego, zdemontowano i przeniesiono do Chorzowa. W [[1936]] r. kościółek zaczęto montować na tamtejszej Górze Wyzwolenia (Góra Redena). Inwestorem był zarząd miasta Chorzowa. Działkę, o powierzchni 2825 m², przekazały ''Polskie Kopalnie Skarbowe''. Koszt przeniesienia, bez urządzenia wnętrza wyniósł 40 000 ówczesnych złotych. Pracami budowlanymi z ramienia chorzowskiego magistratu kierował inż. architekt Witold Czeczott Danielewicz. Aktu poświęcenia przeniesionej świątyni dokonał biskup [[Stanisław Adamski (biskup)|Stanisław Adamski]] 16 października [[1938]] r. Kościół był kościołem filialnym parafii św. Antoniego. Od 1968 r. jest kościołem parafialnym.

 

Świątynia zbudowana jest z drewna [[modrzew]]iowego, w [[konstrukcja zrębowa|konstrukcji zrębowej]], z wieżą [[konstrukcja słupowa|konstrukcji słupowej]] (w przyziemiu konstrukcji zrębowej). [[Prezbiterium]] zamknięte trójbocznie, przy nim [[zakrystia]] od pn.-zach. [[nawa]] na planie zbliżonym do kwadratu, z [[kruchta|kruchtą]] od pd.-wsch. Wieża czołowa o ścianach pochylonych, pokrytych [[gont]]em i w górnych partiach szalowana. Hełm wieży ostrosłupowy, zwieńczony iglicą zakończoną krzyżem dwuramiennym. Dach kościoła gontowy, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę, sześcioboczna z hełmem cebulastym.

 

Wokół świątyni gontowe [[daszek okapowy|przydaszki]]. Ściany kościoła powyżej przydaszków kryte gontem.

 

Polichromia stropu wykonana przez artystę plastyka Stefana Kątskiego, wzorowana na dawnej [[polichromia|polichromii]] [[Patron (malarstwo)|patronowej]], typowej dla kościołów drewnianych. Wyposażenie kościoła głównie [[barok]]owe. Ołtarz główny, z [[marmur]]ową [[Mensa (budownictwo)|mensą]], na której stoi nastawa wykonana z drewna, polichromowana i złocona. W centrum [[retabulum]] (nastawy) obraz [[św. Wawrzyniec|św. Wawrzyńca]] ([[XVII wiek|XVII w.]]). Ołtarz boczny lewy z obrazem Matki Boskiej Różańcowej ([[XIX wiek|XIX w.]]), ołtarz boczny prawy z obrazem [[Barbara z Nikomedii|św. Barbary]] (XIX w.) – w [[antepedium]] tego ołtarza umieszczony jest obraz ze sceną męczeństwa św. Wawrzyńca. Obrazy: ''Matki Boskiej Różańcowej'' i ''Św. Barbary'' pochodzą z drugiej połowy XIX wieku i są dziełem [[wrocław]]skiego malarza Bladego. Ponadto we wnętrzu pięć obrazów olejnych: ''Madonna z Dzieciątkiem'' (XVII w.), ''Św. Agnieszka'' (XVII w.) oraz XVIII-wieczne ''Wręczenie różańca św. Dominikowi'', ''Św. Marcin'' oraz ''Pieta''. Obrazy przekazała Kuria katowicka ze swoich zbiorów. W przedsionku kościoła – kamienna [[kropielnica]] prawdopodobnie z [[XV wiek|XV w.]] Wokół świątyni kamienny parkan.