Skamander (grupa literacka): Różnice pomiędzy wersjami

Historię grupy Skamander można podzielić na trzy okresy, z których pierwszy rozpada się jeszcze na dwa podokresy.

 

1916–1918 – formowanie się grupy na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]] wokół czasopisma „[[Pro Arte et Studio]]”. Nie ma jeszcze wspólnych wystąpień, ani samoświadomości grupy, ale przy pracy w redakcji rysuje się podobieństwo poetów i ich odrębność od innych grup (głównie na gruncie opozycji anty-modernistycznej).

Cezura roku 1918 – w marcu 1918 w „Pro Arte et Studio” zostaje opublikowany wiersz ''Wiosna'' Juliana Tuwima. Wiersz ten wywołuje wielkie kontrowersje obyczajowe, które doprowadzają do zmian w redakcji pisma. W ich wyniku redakcję obejmują osoby związane ze '''Skamandrem'''. Wtedy też stało się „Pro Arte” „bojowym organem”, gdzie poeci występowali przeciwko modernistycznym epigonom. 29 listopada 1918 roku otwarta zostaje kawiarnia poetów „[[Pod Picadorem]]”. To głównie podczas tutejszych występów ukształtowała się „wielka piątka”<ref name="Culture">{{Cytuj stronę |url = http://culture.pl/pl/artykul/grupy-literackie-miedzywojnia |tytuł = Grupy literackie międzywojnia |opublikowany = w serwisie [[Culture.pl]] |data dostępu = 2020-07-13}}</ref>. Tu też wykrystalizowały się wspólne dążenia grupy, wspólne sojusze i fobie. Poprzez specyficzny kontakt z publicznością jaki zaistniał po raz pierwszy w historii, właśnie „Pod Picadorem” (stałe odczyty, czy występy kabaretowe za które należało uiścić opłatę), grupa wzięła udział w procesie profesjonalizacji i instytucjonalizacji zawodu literata. Członkowie grupy (poza Julianem Tuwimem) proponowali również oferty matrymonialne za uiszczeniem opłaty.