Romuald Wolikowski: Różnice pomiędzy wersjami

|data śmierci = 14 lutego 1992

|miejsce śmierci = [[Edmonton]]

|siły zbrojne = [[Plik: Coat of Arms of Russian Empire.svg|20px]] [[Armia Imperium Rosyjskiego]]<br />[[Plik:Orzełek II RP.svg|20px]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]<br />[[Plik:Poland badge.jpg|30px]][[Polskie Siły Zbrojne]]

|jednostki = [[25 Pułk Piechoty (II RP)|25 pułk piechoty]]<br />[[59 Pułk Piechoty Wielkopolskiej|59 pułk piechoty]]<br />[[4 Dywizja Piechoty (II RP)|4 Dywizja Piechoty]]<br />[[Dowództwo Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu|DO VII]]<br />[[Armia „Poznań”]]

|wikicytaty =

}}

 

== Życiorys ==

W [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej 1939]] dowodził etapami [[Armia „Poznań”|Armii „Poznań”]]. 18 września 1939 ewakuował się do Rumunii, a następnie, za zgodą generała dywizji Władysława Sikorskiego, do Francji. W październiku powierzone mu zostały obowiązki dowódcy 1 pułku szkolnego w [[Camp de Coëtquidan|obozie Coëtquidan]]. W styczniu następnego roku, w tym samym obozie, wyznaczony został na stanowisko komendanta Centrum Szkół Piechoty. W czerwcu 1940, po przegranej [[Kampania francuska 1940|kampanii]], ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Od października tego roku pełnił obowiązki zastępcy dowódcy, a od 28 lipca do 17 sierpnia 1941 dowódcy [[3 Brygada Kadrowa Strzelców|3 Brygady Kadrowej Strzelców]]. W sierpniu 1941, po zawarciu [[Układ Sikorski–Majski|układu Sikorski-Majski]] i nawiązaniu stosunków dyplomatycznych z ZSRR, wyjechał do Moskwy, gdzie objął stanowisko attaché i szefa Polskiej Misji Wojskowej. 1 września 1941 gen. dyw. Władysław Sikorski awansował go na generała brygady. We wrześniu 1942 odwołany został z zajmowanych stanowisk na żądanie władz radzieckich i mianowany komendantem kursów oficerskich przy dowództwie [[Armia Polska na Wschodzie|Armii Polskiej na Wschodzie]]. Od kwietnia 1944 do 1946 pozostawał w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej, a później szefa Sztabu Głównego w Londynie.

 

Spośród generałów WP, mianowanych do zakończenia II wojny światowej, przeżyło go tylko dwóch, a mianowicie: [[Klemens Rudnicki]] (zm. 12 czerwca 1992) i [[Stanisław Maczek]] (zm. 11 grudnia 1994).

 

 

== Ordery i odznaczenia ==