Bielsko-bialska wyspa językowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
int. |
||
Linia 187:
Po zajęciu Bielska podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] połączono powiaty bielski i [[Powiat bialski (województwo krakowskie)|bialski]] tworząc [[powiat Bielitz]], przedłużając jego wschodnią granicę do Skawy, dalej niż żądały tego miejscowe środowiska niemieckie w 1917. Przeprowadzono akcje [[Wysiedlenia Polaków z Oświęcimia|wysiedlenia ludności polskiej koło Oświęcimia]] i [[Akcja Saybusch|Żywca]] celem osadzenia ludności niemieckiej, na dużo większą skalę niż w [[Powiat Teschen|powiecie Teschen]].
Po wojnie nastąpiły [[Wysiedlenia Niemców po II wojnie światowej|wysiedlenia ludności niemieckiej po 1945 roku]], co oznaczało kres istnienia wyspy. Ziomkostwa dawnych bielszczan i bialan funkcjonują współcześnie w [[Lippstadt]], [[Brunszwik]]u, [[Hanower]]ze, [[Oldenburg]]u oraz [[Donauwörth]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.bielitz-biala.de/heimatgruppe/zweiggruppen/| tytuł = Zweiggrupen| autor = Heimatgruppe Bielitz-Biala e.V| opublikowany = |język = de| data dostępu = 2016-08-14}}</ref>. Ich miejsce zajęli przybysze z innych regionów Polski, w pierwszym rzędzie z pobliskich wiejskich terenów Śląska i Małopolski, oraz po części również przesiedleńcy z [[Kresy Wschodnie|Kresów Wschodnich]]. Niemniej część osób niemieckiego pochodzenia pozostała nad Białą, asymilując się z miejscowymi oraz nowo przybyłymi Polakami. Przesiedlenia w najmniejszym stopniu dotknęły Wilamowice i [[Etnolekt wilamowski|mowa wilamowska]] (zobacz poniżej) zachowała się reliktowo do czasów współczesnych.
== Charakterystyka językowa ==
| |||