Henry Beaufort: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Ptjackyll przeniósł stronę Henryk Beaufort (zm. 1447) na Henry Beaufort w miejsce przekierowania: sprzeczne z WP:Nazewnictwo
Linia 41:
|wikinews =
|www =
}}
}}{{Sukcesja apostolska infobox
|tytuł = kardynał
|data konsekracji = 14 lipca 1398
Linia 51 ⟶ 52:
|biskupi współkonsekrowani ={{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Thomas Langley]]|8 sierpnia 1406}}{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Nicholas Bubbewyth]]|26 września 1406}}
}}
'''Henry Beaufort'''{{r|FIU}}, forma spolszczona '''Henryk Beaufort'''<ref>{{r|Władysław Natanson: Widnokrąg nauki. Lwów - Warszawa 1934, s. 254.</ref><ref>|Władysław Folkierski: Pawła Włodkowica walka o Polskę, 1955, s. 26.</ref><ref>[[Jerzy Kędzierski|Jerzy Z. Kędzierski]]: Historia Anglii: Do roku 1485. 1966, s. 677.</ref><ref>[[|Edward Potkowski]]: Crécy- Orlean, 1346-1429. Warszawa 1986, s. 166.</ref>}} (ur. ok. [[1374]] w [[Beaufort-en-Vallée]], zm. [[11 kwietnia]] [[1447]] w [[Winchester]]ze) – angielski [[kardynał]], trzykrotny [[Lord kanclerz|Lord Kanclerz]].
 
== Życiorys ==
Urodził się około 1374 roku w Beaufort-en-Vallée, jako syn [[Jan z Gandawy|Jana z Gandawy]] i jego konkubiny [[Katarzyna Swinford|Katarzyny Swinford]]{{r|FIU}}. Studiował na [[Uniwersytet Oksfordzki|Uniwersytecie Oksfordzkim]], a po przyjęciu [[sakrament święceń|święceń kapłańskich]] został [[prebenda]]rzem w katedrze w Sutton{{r|FIU}}. 1 czerwca 1398 roku został mianowany [[biskup]]em [[Lincoln (Anglia)|Lincoln]], a 14 lipca przyjął [[sakra|sakrę]]{{r|hierarchy}}. Rok później został kanclerzem swojej macierzystej uczelni, a w 1403 – po raz pierwszy mianowano go Lordem Kanclerzem i pełnił tę funkcję przez rok{{r|FIU}}. 19 listopada 1404 roku został przeniesiony do [[Diecezja Winchesteru|diecezji Winchesteru]]{{r|hierarchy}}. W kolejnych lata był [[legat papieski|legatem]] w [[Królestwo Anglii|Królestwie Anglii]] i [[Irlandia|Irlandii]] oraz [[Ambasadorowie Wielkiej Brytanii we Francji|angielskim ambasadorem we Francji]]{{r|FIU}}. W 1413 roku ponownie został Lordem Kanclerzem, a rok później negocjował pokój pomiędzy Anglią a [[Królestwo Francji (987–1791)|Francją]] w czasie trwającej [[wojna stuletnia|wojny stuletniej]]{{r|FIU}}. Trzy lata później odbył pielgrzymkę do [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]], a następnie wziął udział w [[sobór w Konstancji|soborze konstancjańskim]], gdzie stanął po stronie prymatu papieskiego{{r|FIU}}. Król [[Henryk V Lancaster]] zabronił mu przyjęcia godności kardynalskiej, chcąc zatrzymać biskupa na dworze angielskim, a po jego śmierci w 1422 roku, Beaufort został opiekunem [[Henryk VI Lancaster|Henryka VI]]{{r|FIU}}. W 1424 roku po raz trzeci pełnił funkcję Lorda Kanclerza{{r|FIU}}. 24 maja 1426 roku został kreowany [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie prezbiterzy|kardynałem prezbiterem]] i otrzymał [[kościół tytularny]] [[Kościół św. Euzebiusza w Rzymie|Sant’Eusebio]]{{r|hierarchy}}. [[Marcin V]] mianował go legatem ''a latere'' w [[Królestwo Niemieckie|Królestwie Niemieckim]], [[Królestwo Węgier|Węgierskim]] i w [[Czechy (kraina)|Czechach]]{{r|FIU}}. W czasie swojej nieobecności, [[Onufry Lancaster]] zwiększył swoje wpływy w Radzie Regencyjnej{{r|FIU}}. Kardynał był członkiem trybunału oskarżającego [[Joanna d’Arc|Joannę d’Arc]] w [[Rouen]], a także koronował Henryka VI na króla Francji w [[Paryż]]u w 1431 roku{{r|FIU}}. Na przełomie lat 30. i 40. XV wieku usiłował ponownie negocjować pokój pomiędzy Anglią a Francją, jednak bezskutecznie{{r|FIU}}. W latach 40. pełnił także funkcję [[protoprezbiter]]a. Zmarł 11 kwietnia 1447 roku w Winchesterze{{r|FIU}}.
 
Miał nieślubną córkę Jane. W literaturze są rozbieżności, co do osoby matki. Wedle jednego stanowiska była nią Alice Fitzalan{{r|FIU}}, ale istnieje pogląd odrzucający identyfikację i uznający matkę dziecka za nieznaną<ref>Brad Verity: [https://{{r|fmg.ac/phocadownload/userupload/foundations1/-issue4/-246Beaufort.pdf A Non-Affair to Remember - The Alleged Liaison of Cardinal Beaufort and Alice of Arundel]. Foundations (2004) 1 (4): 246-268.</ref>}}.
 
Jeden z bohaterów ''Henryka VI'' Szekspira<ref>{{r|Władysław Natanson: Widnokrąg nauki. Lwów - Warszawa 1934, s. 255.</ref>Widnokrąg2}}.
 
== Przypisy ==
{{Przypisy|
<ref name="Edward Potkowski Crécy Orlean">[[Edward Potkowski]]: Crécy-Orlean, 1346-1429. Warszawa 1986, s. 166.</ref>
<ref name="FIU">{{cytuj stronę|url=http://cardinals.fiu.edu/bios1426.htm#Beaufort|tytuł=Henry Beaufort|opublikowany=The Cardinals of the Holy Roman Church|język=en|data dostępu=2018-11-06}}</ref>
<ref name="fmg-issue4-246Beaufort">Brad Verity: [https://fmg.ac/phocadownload/userupload/foundations1/issue4/246Beaufort.pdf A Non-Affair to Remember – The Alleged Liaison of Cardinal Beaufort and Alice of Arundel]. Foundations (2004) 1 (4): 246-268.</ref>
<ref name="hierarchy">{{cytuj stronę|url=http://www.catholic-hierarchy.org/bishop/bbeaufh.html|tytuł=Henry Beaufort|opublikowany=catholic-hierarchy.org|język=en|data dostępu=2018-11-06}}</ref>
<ref name="Jerzy Z Kędzierski Historia">[[Jerzy Kędzierski|Jerzy Z. Kędzierski]]: Historia Anglii: Do roku 1485. 1966, s. 677.</ref>
<ref name="Władysław Folkierski Pawła">Władysław Folkierski: Pawła Włodkowica walka o Polskę, 1955, s. 26.</ref>
<ref name="Władysław Natanson Widnokrąg">Władysław Natanson: Widnokrąg nauki. Lwów – Warszawa 1934, s. 254.</ref>
<ref name="Władysław Natanson Widnokrąg2">Władysław Natanson: Widnokrąg nauki. Lwów – Warszawa 1934, s. 255.</ref>
}}