Wikipedystka:Offeliaa/brudnopis1: Różnice pomiędzy wersjami

W 1924 r. wraz z [[George Balanchine|Georgem Balanchinem]], Tamarą Żewierżejewą oraz Kolą Jefimowem, złożyli dokumenty o wydanie paszportów w celu odbycia dwumiesięcznego tournée po [[Niemcy|Niemczech]]. Pod koniec czerwca 1924 r. wsiedli na statek w [[Petersburg|Leningradzie]], skąd dotarli do [[Szczecin|Szczecina]], a następnie do [[Berlin|Berlina]]. Tamara, która na Zachodzie zmieniła nazwisko na Geva, ścięła i sprzedała swoje blond włosy, aby mieli za co żyć. Występowali w letnich teatrzykach, ogródkach piwnych i na prywatnych przyjęciach. Daniłowa chciała wracać, ponieważ w Teatrze Maryjskim miała obiecaną w nowym sezonie partię Kitri w ''Don Kichocie''. Mimo to wszyscy pojechali do [[Londyn|Londynu]], gdzie również ponieśli porażkę. Dostali, co prawda, angaż do wodewilowego Empire Theatre, ale niemieli problem z znalijęzykiem angielskiegoangielskim i nie potrafili dostosować się do stawianych wymagań. Pragnęli dotrzeć do [[Monte Carlo]], gdzie siedzibę miały [[Ballets Russes]] [[Siergiej Diagilew|Siergieja Diagilewa]], ale pieniędzy starczyło im tylko na bilety do [[Paryż|Paryża]] oraz wynajęcie taniego hotelu. Tu nastąpił zwrot w ich karierze. Diagilew zaprosił ich do Baletów Rosyjskich, z którym Daniłowa występowała w latach 1924-1929{{r|mar|oxf}}. Zmieniła nazwisko na Alexandra Danilova i stała się czołową solistką. Otrzymywała główne role m.in. w ''Apollon Musagète'', ''La Pastorale'' i ''The Triumph of Neptune''{{r|enc}}.

W 1925 i od 1929 do 1930 r. występowała w Opéra de Monte-Carlo. W latach 1933-1938 była baleriną w Basil's Ballets Russes a następnie w latach 1938-1952 primabaleriną w Ballet Russe de Monte-Carlo, którego dyrektorem był [[Wassily de Basil]]{{r|mar}}. W 1933 r. odbyli pierwsze turnee po Stanach Zjednoczonych{{r|enc}}. 12 października 1938 r. po raz pierwszy zaprezentowali w Ameryce, w [[Metropolitan Opera|Metropolitan Opera House]], balet ''Gaîté Parisienne''. Żywiołowa i wyrafinowana kreacja Daniłowej, sprzedawczyni rękawiczek, sprawiła że amerykańska publiczność ją pokochała a owacje na stojąco zaczęły towarzyszyć całej trasie Ballet Russe de Monte-Carlo{{r|bal}}. W 1946 r. uzyskała amerykańskie obywatelstwo{{r|ado}}.

W tym czasie była także zapraszana na występy gościnne m.in w 1949 r. przez [[Sadler's Wells Ballet]] i w 1951 r. przez London Festival Ballet. W latach 1954-1956 odbyła turnee z jej własną grupą Great Moments of Ballet po [[Japonia|Japonii]], [[Filipiny|Filipinach]] i [[Południowa Afryka|Południowej Afryce]]. W 1957 r. wystąpiła gościnnie z Ballet Russe de Monte Carlo w Nowym Jorku{{r|oxf|enc}}. Jej repertuar był obszerny i stworzyła niezwykłe w kreacje m.in. w ''Le Beau Danube'' Leonida Massine'a (1933), ''Jardin Public'' (1935) i ''Capriccio Espangnol'' (1939), ''Danses Concertantes'' Balenchine'a (1944) i ''Night Shadow'' (1946) i La sonnambula (1946){{r|ken}}. W 1958 r. wystąpiła na [[Broadway (teatr)|Broadwayu]] w Alvin Theatre w musicalu ''Oh Captain!''{{r|bro}}. W 1977 r. zagrała w filmie ''[[Punkt zwrotny (film)|Punkt zwrotny]]'' w reż. [[Herbert Ross|Herberta Rossa]]{{r|imd}}.

Po zakończeniu kariery scenicznej przygotowywała choreografię dla kilku zespołów baletowych, w tym do ''Coppélia'' dla [[New York City Ballet]] w 1974 r.{{r|oxf}} Jako choreograf współpracowała również z Metropolitan Opera{{r|ken}}. W latach 1964-1989 była pedagogiem w [[School of American Ballet]], szkole założonej przez Balanchina. W 1986 r. otrzymała Handel Medallion, nagrodę przyznawaną przez władze miasta Nowy Jork, a w 1989 r. nagrodę [[Kennedy Center Honors]]. W 1986 r. wydała w Nowym Jorku autobiografię zatytułowaną ''Choura''{{r|oxf|enc|ken}}.