Symboliczne: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Grubel (dyskusja | edycje)
Linia 38:
 
Pojęcia „symbol” i „symboliczne” pojawiają się również w psychoanalizie [[Sigmund Freud|Sigmunda Freuda]], który jednak kładzie nacisk na kwestie inne niż te, które mają największe znaczenie w koncepcji Lacana. Dla Freuda istotne były powiązania między symbolem a tym, co on oznacza. W swojej teorii psychoanalitycznej zwracał uwagę na symbole senne, które miały jego zdaniem odsyłać do wypartych treści. Lacan podkreślał natomiast fakt istnienia struktury porządku symbolicznego, a to, do czego symbol się odwołuje, określał jako skażone bezpowrotnie Wyobrażeniowym i wtórne (nie pierwotne, jak według Freuda). Podczas gry Freud jako „symbolikę” określa ogół symboli, Lacan skupiał się na tym, w jaki sposób symbole te funkcjonują.
 
 
=== Koncepcja znaku językowego Ferdinanda de Saussure’a ===
Wpływ na sposób myślenia Lacana o porządku symbolicznym wywarła teoria [[Ferdinand de Saussure|Ferdinanda de Saussure’a]], który założył dwuczęściową naturę [[Znak (semiotyka)|znaku językowego]]. Definiował go jako połączenie obrazu językowego (''signifiant'' – znaczącego) i pojęcia, do którego ten obraz się odwołuje (''signifié'' – znaczonego). Relacja między znaczącym i znaczonym ma zdaniem de Saussure’a charakter arbitralny: nie wynika z żadnego naturalnego związku między obrazem językowym a pojęciem, a jedynie z konwencji. Znak językowy jest więc niezależny od rzeczywistości.
Innym istotnym elementem wpływającym na teorię Symbolicznego zaczerpniętym z koncepcji de Saussure’a jest przekonanie o systemowości języka. De Saussure definiuje język jako spójny system wzajemnych powiązań poszczególnych jego elementów. Konsekwencją takiego założenia jest między innymi słynna teza Lacana o tym, że nieświadomość jest ustrukturyzowana jak język (''l'inconscient est structuré comme un langage'').
 
 
=== Antropologia strukturalna Claude’a Lévi-Straussa ===
Koncepcja Ferdinanda de Saussure’a została przeniesiona na grunt antropologii i etnografii przez Claude’a Lévi-Straussa, który zastosował aparat pojęciowy zastosowany przez de Saussure’a do języka na wszystkie przejawy kulturowej aktywności człowieka. Umożliwił w ten sposób badanie przez pryzmat strukturalizmu zjawisk takich jak relacje pokrewieństwa, hierarchie społeczne, rytuały, obrzędy czy tworzenie mitów.
 
Teoria Lévi-Straussa opierała się na przekonaniu, że kultura, tak jak badany przez de Saussure’a język, jest uporządkowaną strukturą. Zdaniem strukturalistów jest to dowodem na istnienie uniwersalnych struktur rządzących ludzkim umysłem. Lacan inspiruje się tym sposobem myślenia, szukając takich struktur w tym, co określane jest jako rzeczywistość.
 
 
== Zobacz też ==