Krišjānis Berķis: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 40:
Po zakończeniu [[łotewska wojna o niepodległość|wojny o niepodległość]] Krišjānis Berķis został wybrany do {{Link-interwiki|pl=Zgromadzenie Konstytucyjne (Łotwa)|lang=lv|tam= Latvijas Satversmes sapulce|tekst=Zgromadzenia Konstytucyjnego}}, jednak zrezygnował z mandatu. Kontynuował dowodzenie Dywizją Łatgalską. W 1925 r. został awansowany na [[generał]]a. Dołączył do łotewskiej [[Korporacja akademicka|korporacji studenckiej]] Patria. W 1930 r. ukończył 8-miesięczny kurs oficerski, a od 1933 r. pracował w Dowództwie Sił Zbrojnych. W 1934 r. został mianowany dowódcą {{Link-interwiki|pl=Dywizja Liwońska|lang=lv|tam= 2. Vidzemes kājnieku divīzija|tekst=2. Dywizji Liwońskiej}} i dowódcą garnizonu ryskiego. Uczestniczył w {{Link-interwiki|pl=Zamach stanu na Łotwie (1934)|lang=lv|tam= Ulmaņa apvērsums|tekst=zamachu stanu 15 maja 1934 r.}}, będąc jednym z ważniejszych sojuszników [[Kārlis Ulmanis|Kārlisa Ulmanisa]]. 14 listopada 1934 r. został naczelnym dowódcą armii łotewskiej (do 20 czerwca 1940 r.{{r|Rutkiewicz}}), a w kwietniu 1940 r. ministrem wojny w 5. gabinecie Ulmanisa.
Po zajęciu Łotwy 20 czerwca 1940 r. wycofał się z wojska. Wyjechał wraz z rodziną do Finlandii, ale został zmuszony{{r|ne}} (na sugestię [[Vilis Lācis|Vilisa Lācisa]] wykorzystano rodzinę syna
Jedyny syn Krišjānisa Berķisa, Valentīns, oraz wnuk, Kārlis, również zginęli w ZSRR. Hilma Lehtonen-Berķis zmarła w Finlandii w 1961 r.{{r|bib}}
| |||