Tadeusz Dołęga-Mostowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
out - martwy i bezwartościowy link uparcie przywrócony) |
m popr. martwego LZ w przypisie |
||
Linia 7:
|pełne imię i nazwisko =
|data urodzenia = 10 sierpnia 1898
|miejsce urodzenia = [[Okuniewo]]<ref>
|data śmierci = 20 września 1939
|miejsce śmierci = [[Kuty (obwód iwanofrankiwski)|Kuty]], [[II Rzeczpospolita|Polska]]
Linia 62:
W 1927 Dołęga-Mostowicz został pobity przez nieznanych sprawców. Jak podaje w przedmowie do powieści ''[[Kiwony]]'' Józef Rurawski, pisarz został porwany 8 września 1927 z ulicy Grójeckiej, siłą wciągnięty do samochodu, wywieziony do [[Janki (powiat pruszkowski)|Janek]] pod Warszawą, pobity w lesie i wrzucony do dołu ziemnego. Uratował go od śmierci przechodzący przypadkowo rolnik. Wydarzenie głośno komentowała prasa [[Opozycja (polityka)|opozycyjna]], która podejrzewała przedstawicieli władzy sanacyjnej o sprawstwo lub inspirację tego pobicia, czemu jednak zaprzeczali przedstawiciele obozu władzy. Według opozycji miała to być próba zastraszenia (lub nawet unieszkodliwienia) krytycznego wobec rządu felietonisty. Po porwaniu i pobiciu pisarz stracił zdrowie i wycofał się z działalności dziennikarskiej na rzecz pracy literackiej<ref>Sławomir Koper, ''Dwudziestolecie międzywojenne. Tom 3. Afery i skandale'', Warszawa 2013, s. 123.</ref>.
W 1932 ukazała się najważniejsza jego powieść – ''[[Kariera Nikodema Dyzmy]]'', w której ukazał mechanizmy kierujące ówczesnymi elitami władzy w Polsce. W utworze tym krytycznie sportretował m.in. [[Bolesław Wieniawa-Długoszowski|Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego]], na którym wzorowana jest postać [[Wacław Wareda|pułkownika Waredy]], przyjaciela [[Nikodem Dyzma|Dyzmy]]<ref>{{Cytuj
Po wielkim sukcesie wydawniczym powieści Dołęga-Mostowicz zajął się wyłącznie działalnością literacką. W latach 30. został autorem kilkunastu bardzo poczytnych książek oraz kilku zrealizowanych scenariuszy filmowych. W ciągu roku pisał średnio dwie nowe powieści (łącznie napisał ich 16). Dzięki popularności swych utworów dorobił się znacznego majątku (ze sprzedaży praw autorskich zyskiwał dochody rzędu 15 tys. zł miesięcznie). Około 1935 zamieszkał w luksusowym apartamencie znajdującym się na pierwszym piętrze [[Pałac Rembielińskiego w Warszawie|pałacu Rembielińskiego]] przy ul. [[Ulica Piękna w Warszawie|Piusa XI 10]] (obecnie [[Aleje Ujazdowskie w Warszawie|Al. Ujazdowskie]] 6a)<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Świerkocka |imię = Ida |tytuł = Śladami gwiazd II RP |wydawca = Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska |miejsce = Warszawa |data = 2017 |strony = 58, 60 |isbn = 978-83-63842-50-5}}</ref>.
| |||