Mikołaj Stanisławowicz Talwosz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Mikołaj Talwosz''' herbu [[Łabędź (herb szlachecki)|Łabędź]] (zm. 25 września 1598), [[marszałek nadworny litewski]] w [[1588]] roku, kasztelan trocki w [[1596]] roku, kasztelan żmudzki w [[1570]] roku, kasztelan miński w [[1566]] roku, starosta dyneburski i raduński, [[luteranizm|luteranin]]<ref>Henryk Merczyng, Zbory i senatorowie protestanccy w dawnej Polsce, Warszawa 1904, s. 136.</ref>, dyrektor trockiego [[sejmik deputacki|sejmiku deputackiego]] [[1598]] roku<ref>Andrzej B. Zakrzewski, Sejmiki Wielkiego Księstwa Litewskiego XVI-XVIII w. -– ustrój i funkcjonowanie : sejmik trocki, Warszawa 2000, s. 215.</ref>.

W latach (1566–1570) pełnił urząd kasztelana mińskiego. Podpisał [[unia lubelska|unię lubelską]] [[1569]] roku<ref>Skarbiec diplomatów papiezkich, cesarskich, krolewskich, książęcych; uchwał narodowych, postanowień różnych władz i urzędów posługujących do krytycznego wyjaśnienia dziejów Litwy, Rusi Litewskiéj i ościennych im krajów. [http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata?id=1299 t. II.], Wilno 1862, s. 330.</ref>. W latach (1570–1588) był kasztelanem żmudzkim. Urząd marszałka nadwornego litewskiego sprawował od 1588 do 1596 roku. Pod koniec życia otrzymał stanowisko kasztelana trockiego (1596–1598).

Był zasłużonym dyplomatą. Posłował do Moskwy 1570 roku, uzyskując 3 -letni pokój w wojnie z Rosją.

W [[1573]] roku potwierdził elekcję [[Henryk III Walezy|Henryka III Walezego]] na króla Polski<ref>Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572-1576, Kraków 1917, s. 149.</ref>.