Wikipedysta:Mariusz Swornóg/brudnopis/szybki atak: Różnice pomiędzy wersjami

Skuteczność szybkiego ataku wynika z kilku faktów – po pierwsze, szybki atak skrajnie ogranicza możliwości ofensywne przeciwnika<ref name="TK143"/>. Szybki atak rozpoczyna się dla przeciwnika w niespodziewanym momencie, w związku z czym przeciwnik nie jest przygotowany na przestawienie się z ataku na obronę<ref name="TK143"/>. Po drugie – jeśli drużyna zdobyła posiadanie piłki w wyniku zbiórki z kosza, przeciwnik może być zaangażowany w podwojenie lub potrojenie zbierającego, co umożliwi zdobycie przewagi na drugiej połowie boiska<ref name="TK143"/>. Po trzecie – szybki atak może zostać przeprowadzony również po celnym rzucie przeciwnika, ponieważ częstym zjawiskiem jest chwilowe „rozluźnienie” drużyny, która właśnie zdobyła punkty i ten brak koncentracji może być łatwo wykorzystany do przeprowadzenia szybkiej akcji ofensywnej<ref name="TK143"/>. Po czwarte – efektywnie przeprowadzony szybki atak psychologicznie deprymuje przeciwnika, co rozstraja jego siły psychiczne do utrzymania skutecznej gry<ref name="TK143"/>. Po piąte – kontratak pozytywnie wpływa na psychikę drużyny go przeprowadzającej, ponieważ często umożliwia zdobycie punktów zawodnikom piastującym [[koszykówka#Pozycje koszykarskie|pozycje]] rzadko umożliwiające wykonanie rzutu, co podbudowuje ich psychologiczne poczucie przydatności i przynależności do drużyny, w konsekwencji zwiększając motywację do zaangażowania w dalszą część [[mecz (koszykówka)|meczu]]<ref name="TK143"/>.

 

 

{{CytatD|Mistrzowie Europy w koszykówce żeńskiej i męskiej, drużyny Związku Radzieckiego opierają swą grę prawie wyłącznie na atakowaniu szybkim. (...) zdobywają najwięcej punktów w wyniku tego sposobu atakowania. Rozgrywki naszych Klas Państwowych w koszykówce wykazują, że drużyny opierające się na taktyce szybkiego atakowania mają lepsze wyniki od drużyn stosujących grę wolną.|W. Kłyszejko, 1951<ref name="GKKF"/>}}