Elton John: Różnice pomiędzy wersjami

Po odejściu z wytwórni zaczął działać pod szyldem Rocket Records, jednocześnie zawiesił współpracę z Bernie’em Taupinem, a jego nowym tekściarzem został [[Gary Osborne]]{{odn|John|2020|s=186–187}}. W 1976 wydał autorski singiel „[[Don’t Go Breaking My Heart]]”, który nagrał w duecie z [[Kiki Dee]]. Utwór stał się kolejnym światowym przebojem w dorobku Johna. Również w 1976 odbył kolejną międzynarodową trasę koncertową{{odn|John|2020|s=160–161}}. Jesienią wydał album pt. ''[[Blue Moves]]''{{odn|John|2020|s=164}}, który promował przebojem „[[Sorry Seems to Be the Hardest Word]]”. W drugiej połowie lat 70. współpracował też z [[Tom Robinson|Tomem Robinsonem]], z którym napisał kilka piosenek, w tym „Sartorial Eloquence”, a także z [[Tim Rice|Timem Rice’em]], z którym stworzył utwór „Legal Boys”<ref name=":18">{{odn|ref=nie|John|2020|s=188–189}}</ref>. W 1977 zagrał koncert charytatywny z zespołem China na stadionie Wembley{{odn|John|2020|s=193}}, a także odbył międzynarodową trasę koncertową z [[Ray Cooper|Rayem Cooperem]], podczas której występowali kameralnie, w teatrach{{odn|John|2020|s=194–195}}. W 1978 wydał autorski singiel „Song for Guy”, dedykowany zmarłemu pracownikowi jego wytwórni, Guyowi Burchettowi<ref name=":18"/>. W październiku 1979 wydał album pt. ''[[Victim of Love]]'', który nagrywał w 1976 i na którym umieścił piosenki w stylu [[disco]]<ref name=":19">{{odn|ref=nie|John|2020|s=192–193}}</ref>. Płyta nie osiągnęła sukcesu komercyjnego<ref name=":19"/>.

 

Zahaczając o styl [[disco]] w końcu lat 70. i [[Nowa fala (muzyka)|nową falę]] w początku lat 80., stał się piosenkarzem zrównoważonego [[muzyka pop|popu]] dla dorosłych. W maju 1980 wydał album pt. ''[[21 at 33]]'', zawierający utwory, które napisał z Garym Osborne’em i Tomem Robinsonem oraz Bernie’em Taupinem, z którym odnowił współpracę. Po premierze płyty wyruszył w kolejną trasę koncertową<ref name=":20">{{odn|ref=nie|John|2020|s=200–201}}</ref>. We wrześniu zagrał koncert w [[Central Park]]u przed półmilionową publicznością<ref name=":20"/>. Po śmierci [[John Lennon|Johna Lennona]] w 1980 napisał z myślą o nim utwór „Empty Garden”{{odn|John|2020|s=203}}. W 1981 premierę miały albumy ''[[The Fox]]'' i ''[[Jump Up!]]'', które nagrał i wydał w ramach współpracy z amerykańską wytwórnią Geffen Records<ref name=":22">{{odn|ref=nie|John|2020|s=208}}</ref>. John był rozczarowany współpracą z wytwórnią, ponieważ żadne z wydawnictw nie odniosło sukcesu komercyjnego<ref name=":22"/>.

 

13 lipca 1985 wystąpił na koncercie charytatywnym [[Live Aid]] zorganizowanym przez [[Bob Geldof|Boba Geldofa]], wraz z ponad 50 innymi gwiazdami muzyki zebrał ponad 100 mln [[dolar]]ów na rzecz ofiar głodu w Afryce. Ponadto zaangażował się w zbieranie funduszy na walkę z [[zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]], na co wpływ miała wywołana tą chorobą [[śmierć]] jego przyjaciół, [[Ryan White|Ryana White’a]] i [[Freddie Mercury|Freddie’ego Mercury’ego]]. Również w 1985 wraz z [[Dionne Warwick]], [[Gladys Knight]] i [[Stevie Wonder|Steviem Wonderem]] nagrał singel charytatywny „[[That's What Friends Are For]]”, a całkowity dochód z jego sprzedaży przeznaczony został fundacji [[American Foundation for AIDS Research]]. 28 czerwca 1986 wystąpił gościnnie na pożegnalnym koncercie zespołu [[Wham!]] na londyńskim [[Stadion Wembley (1923)|stadionie Wembley]], śpiewając z [[George Michael|George’em Michaelem]] piosenkę „[[Candle in the Wind]]”.

 

W latach 90. uwydatnił swój głos w balladach, z których wiele stało się przebojami. W 1990 zaśpiewał utwór „[[Skyline Pigeon]]” na potrzebie [[Ryan White|Ryana White]], amerykańskiego nastolatka, który zmarł na [[Zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]]. 20 kwietnia 1992 wziął udział w koncercie ''The Freddie Mercury Tribute Concert'', poświęconym pamięci [[Freddie Mercury|Freddiego Mercury’ego]], śpiewając solowo piosenkę „[[The Show Must Go On]]” i „[[Bohemian Rhapsody]]” w duecie z [[Axl Rose|Axlem Rosem]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Relive Queen, Elton John and Axl Rose singing ‘Bohemian Rhapsody’ in tribute to Freddie Mercury in 1992 |data dostępu = 2020-08-24 |data = 2020-05-10 |opublikowany = Far Out Magazine |url = https://faroutmagazine.co.uk/queen-elton-john-axl-rose-bohemian-rhapsody-tribute-freddie-mercury-1992/ |język = en}}</ref>.