I bitwa pod Breitenfeld: Różnice pomiędzy wersjami

|siły1 = 4744 000

|siły2 = 3540 000

W roku 1618 wybuchła w [[Niemcy|Niemczech]] wojna zwana trzydziestoletnią, która początkowo była konfliktem religijnym pomiędzy [[Katolicyzm|katolikami]] i [[Protestantyzm|protestantami]]{{Odn|Regan|2007|s= 105}}. Niemcy w tym czasie podzielone były na księstwa. Protestanccy książęta w walce z Imperium Habsburgów uzyskali pomoc ze strony [[władcy Danii|króla Danii]] [[Chrystian IV Oldenburg|Chrystiana IV]] w roku 1624, a następnie ze strony [[władcy Szwecji|króla szwedzkiego]] [[Gustaw II Adolf|Gustawa Adolfa]] w roku 1630. Gustaw na czele 30-tysięcznej, zdyscyplinowanej, świetnie uzbrojonej armii, wylądował w tym samym roku w północnych Niemczech. W skład armii oprócz Szwedów wchodziły także najemne oddziały ze [[Szkocja|Szkocji]] i Niemiec. Po stronie przeciwnej było 40 000 żołnierzy hrabiego Tilly, orędownika Ligi Katolickiej. 20 maja 1631 żołnierze cesarscy splądrowali i zrównali z ziemią [[Magdeburg]], w którym zginęło 20 000 mieszkańców. Masakra wstrząsnęła światem protestanckim. Elektor saski pod wpływem tego zdarzenia przepuścił wojska Gustawa Adolfa przez swoje ziemie w kierunku [[Lipsk]]a, któremu zagrażał [[Johan von Tilly]]. Do wojsk Gustawa Adolfa dołączyły oddziały saskie, które napotkały Szwedów w miejscowości Duben. Po połączeniu oddziałów siły króla szwedzkiego liczyły 4744 000 ludzi.

Rankiem 17 września 1631 r. obie strony stanęły naprzeciw siebie w pobliżu [[Breitenfeld (Lipsk)|Breitenfeld]]. Tilly dowodzący wojskami katolickimi (3530 000 żołnierzypiechoty, w tym 1210 000 jazdy) ustawił własne formacje w poprzek wzniesienia w typowej formacji hiszpańskiej. CentrumLewym skrzydłem dowodził Pappenheim a lewym Fürstenburg. Natomiast stan wojsk protestanckich (26 000 Szwedów, Finów i Szkotów oraz 18 000 Sasów) dowodzonych przez Gustawa Adolfa{{Odn|Regan|2007|s= 105}} przedstawiał się następująco: centrum szwedzkie stanowiło sześć brygad piechoty wspieranych pułkiem kawalerii., a Dodatkowedodatkowe brygady piechoty i pułk kawalerii stanęły w rezerwie. Na prawym skrzydle Gustaw Adolf ustawił 6 pułków kawalerii wspartych plutonami muszkieterów oraz w odwodzie cztery szwadrony i jeden pułk kawalerii. Lewą stronę stanowiły 3 pułki kawalerii, dwa plutony muszkieterów oraz wysunięty do przodu kontyngent saski. Lewym skrzydłem dowodził gen. Horn, prawym gen. Baner{{Odn|Regan|2007|s= 105}}.