Węzeł zatokowo-przedsionkowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Dodano informacje Znaczniki: Wycofane Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m Wycofano edycje użytkownika 85.221.157.115 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Paweł Ziemian BOT. Znacznik: Wycofanie zmian |
||
Linia 1:
[[Plik:Sinoatrial node low mag.jpg|thumb|150px|right|Mikrofotografia węzła zatokowo-przedsionkowego]]
'''Węzeł zatokowo-przedsionkowy''', '''węzeł Keitha-Flacka''', '''węzeł SA''' ([[Łacina|łac.]] ''nodus sinuatrialis'', [[język angielski|ang.]] sinoatrial node) – nadrzędny ośrodek [[Układ bodźcotwórczo-przewodzący serca|układu bodźco-przewodzącego serca]], znajdujący się w ścianie prawego [[przedsionek serca|przedsionka]], pomiędzy ujściem żyły głównej górnej a grzebieniem granicznym (''crista terminalis'') pod [[nasierdzie]]m. Węzeł zatokowy posiada wyspecjalizowane komórki posiadające zdolność do spontanicznych wyładowań, które rozpoczynają każdy [[cykl pracy serca]].
Stanowi ośrodek pierwszorzędowy, narzucając swój rytm całemu sercu. W przypadku prawidłowej jego funkcji mówi się o rytmie zatokowym miarowym, co znajduje odzwierciedlenie w każdym opisie badania [[Elektrokardiografia|EKG]]. Depolaryzacja z węzła zatokowo-przedsionkowego przenosi się do [[węzeł przedsionkowo-komorowy|węzła przedsionkowo-komorowego]] (Aschoffa-Tawary) za pośrednictwem trzech pęczków międzywęzłowych: przedniego (Bachmana), środkowego (Wenckebacha) i tylnego (Thorela).
Linia 6:
Zaburzenia pracy węzła przedsionkowo-zatokowego prowadzą do aktywizacji drugorzędowych ośrodków pobudzenia i w efekcie mogą prowadzić do [[zaburzenia rytmu serca|zaburzeń rytmu serca]].
Ta struktura anatomiczna opisana została przez Arthura Keitha i Martina Flacka w 1907 roku.
== Bibliografia ==
| |||