Tajemnica spowiedzi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
m int. Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 1:
'''Tajemnica spowiedzi''' – jeden z obowiązków [[spowiednik]]a. Polega na zachowaniu w tajemnicy wszelkich faktów, o których spowiednik dowiaduje się podczas [[Sakrament pokuty i pojednania|spowiedzi]] danej osoby. Naruszenie tajemnicy spowiedzi przez spowiednika pociąga za sobą konsekwencje w postaci popadnięcia w [[Ekskomunika|ekskomunikę]], od której może zwolnić tylko [[Stolica Apostolska]]. Inne osoby naruszające tajemnicę również mogą być ukarane ekskomuniką.
Zdrada tajemnicy spowiedzi ma miejsce, gdy spowiednik, mówiąc o konkretnej osobie (wprost lub domyślnie), wspomina o fakcie, który zna z jej spowiedzi. Może chodzić tu zarówno o [[grzech]]y, jak też i inne sprawy poruszane w ramach spowiedzi, a także fakt rozgrzeszenia lub jego brak. Spowiednik narusza tajemnicę spowiedzi nawet, gdy wspomina o fakcie jej zaistnienia np. gdy z imienia i nazwiska wskazuje się, że dana osoba przystąpiła do sakramentu pokuty.
Naruszenie to nie zachodzi, gdy spowiednik mówi o czyjejś spowiedzi (nawet o grzechach) bez wskazania osoby. Nie ma także naruszenia tajemnicy, gdy mówi o faktach ze spowiedzi fikcyjnej (udawanej). Sporna jest kwestia poruszania przez spowiednika tematów, które zna jednocześnie ze spowiedzi i spoza niej.
Nieprawdziwe oskarżenie o zdradę tajemnicy spowiedzi jest uznawane za [[Grzechy powszednie i ciężkie|grzech ciężki]], zważywszy na niemożność bronienia się przez spowiednika.
Tak rozumiana tajemnica spowiedzi nie obowiązuje [[Penitent (katolicyzm)|penitenta]] względem swojej spowiedzi. Tajemnicą spowiedzi są też objęte fakty znane ze spowiedzi cudzej (podsłyszane), a mówienie o nich należy rozpatrywać w kategorii naruszenia tajemnicy naturalnej (także w kategoriach [[grzech]]u).
| |||