Tadeusz Karszo-Siedlewski: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej wyznania [[kalwinizm|ewangelicko-reformowanego]] spokrewnionej z burżuazją Warszawy i [[Lublin]]a. Był synem Władysława Karszo - Siedlewskiego (1859 – 19391859–1939) i jego żony Anieli z Grodzińskich (zm. 1913).

Ukończył Akademię Handlową w [[Berlin]]ie w 1914 roku, po czym do 1917 roku pracował w Dniepropawłowsku w [[Rosja|Rosji]]. Po powrocie do Polski wziął udział w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] w szeregach [[1 Dywizjon Artylerii Konnej|1 dywizjonu artylerii konnej]], za co otrzymał Krzyż Srebrny [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]<ref>[http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=64519 Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 106]</ref>. Członek Naczelnego Komitetu [[Konfederacja Polska|Konfederacji Polskiej]] w 1919 roku<ref>Jarosław Tomasiewicz, ''Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935'', Katowice 2012, s. 57.</ref>. Po 1920 roku skoncentrował się na działalności finansowej i przemysłowej.

Dzięki zapisowi ciotki Bronisławy z Karszo-Siedlewskich (1860-19381860–1938) wdowy po [[Juliusz Vetter|Juliuszu Vetterze]], został właścicielem fabryki wódek „Genelli” w Warszawie oraz odziedziczonych cukrowni i [[Browar Nr 2 w Lublinie|browaru]] w Lublinie. Zasiadał w radach nadzorczych cukrowni „Brześć Kujawski” oraz Zarządu Związku Polskich Hut Żelaznych.