Proton 3: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:The Soviet Union 1967 CPA 3460 stamp (Satellite Proton 1. Pavilion and Emblem at Expo '67).jpg|thumb|150px|left|Znaczek pocztowy z 1967 roku z rysunkiem satelity z serii Proton]].
W ramach testów nowej rakiety nośnej [[Proton (rakieta)|UR-500]], w 1965 roku podjęto decyzję o wyniesieniu na orbitę okołoziemską czterech dużych satelitów naukowych służących do badania promieniowania kosmicznego. Metodę pomiaru wysokoenergetycznych cząsteczek opracowano już pod koniec lat 50. XX wieku, jednak do 1965 roku ZSRR nie dysponowało rakietą nośną zdolną do wyniesienia tak ciężkiego satelity na orbitę{{odn|ASTRONAUTICS AND AERONAUTICS, 1965|s=350}}. Proton 3, podobnie jak dwa poprzednie satelity serii, był wyposażony w zestaw przyrządów do monitorowania promieniowania kosmicznego (do 100 [[Tera|T]][[Elektronowolt|eV]]), pomiaru intensywności i rozkładu energii [[elektron]]ów pochodzenia galaktycznego i [[Promieniowanie gamma|promieniowania gamma]] (powyżej 50 MeV){{odn|Proton 1,2,3}}. W porównaniu do dwóch poprzednich satelitów otrzymał dodatkowo dwa teleskopy do detekcji [[Promieniowanie Czerenkowa|promieniowania Czerenkowa]]{{odn|MEASUREMENTS OF THE COSMIC RAY SPECTRA IN THE 1010-1013 RANGE FROM THE PROTON-1, 2, 3 SATELLITES"|s=1}}. Z uwagi na swoją wielkość, satelity serii Proton w wydawnictwach publicystycznych i promocyjnych były często nazywane stacjami kosmicznymi, co szczególnie widać przy ich opisach na znaczkach pocztowych{{odn|Proton-series satellites}}.

[[Plik:Early Proton-K rocket versions.jpg|thumb|150px|left|Rakieta UR-500 (pierwsza z lewej), która wyniosła na orbitę satelitę Proton 3''']].