King Diamond: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 61821404 autorstwa Zukendo (dyskusja)
Znacznik: Anulowanie edycji
Zero (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Linia 7:
|imię i nazwisko = Kim Bendix Petersen
|pseudonim =
|data urodzenia = 14 czerwca [[1956]]
|miejsce urodzenia = [[Kopenhaga]]
|data śmierci =
Linia 27:
|www = http://www.covenworldwide.org
}}
'''King Diamond''', właściwie '''Kim Bendix Petersen''' (ur. 14 czerwca [[1956]] w [[Kopenhaga|Kopenhadze]]) – duński [[kompozytor]] i [[śpiew|wokalista]], z wykształcenia [[farmaceuta]]. Lider zespołu [[Mercyful Fate]] oraz [[eponim]]icznej formacji [[King Diamond (zespół muzyczny)|King Diamond]]. Nominowany do nagrody [[Nagroda Grammy|Grammy]].
 
W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 85. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według [[Hit Parader]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.hearya.com/2006/12/04/hit-paraders-top-100-metal-vocalists-of-all-time/|tytuł=Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time|opublikowany=hearya.com|język=en|data dostępu=2010-06-16}}</ref>.
Linia 33:
== Życiorys ==
=== Wczesne lata 70. ===
Petersen początkowo nie wiązał swojej przyszłości z muzyką, lecz ze sportem – na początku lat 70. był piłkarzem w lokalnej lidze, gdzie odnosił pewne sukcesy (był m.in. „piłkarzem roku” w swoim klubie). Jednocześnie zaczął wtedy grać na gitarze i interesował się [[hard rock]]iem. Największe wrażenie wywarła na nim pierwsza płyta [[Led Zeppelin]] oraz „[[Fireball (album Deep Purple)|Fireball]]” grupy [[Deep Purple]]. Petersen szybko porzucił sport i całkowicie oddał się muzyce. Wkrótce zdecydował się również na podjęcie studiów na wydziale farmacji. W [[1973]] roku dołączył jako gitarzysta do zespołu Brainstorm.
 
=== 1973 – 19781973–1978 ===
Lata działalności w zespole Brainstorm nie przyniosły Petersenowi żadnego sukcesu komercyjnego, jednak dały mu pierwsze doświadczenia muzyczne i estradowe.
 
Po koncercie [[Alice Cooper|Alice'aAlice’a Coopera]] w [[1975]] roku, Diamond był pod takim wrażeniem, że zrodził się w jego głowie pomysł, aby zawrzeć w swoich występach elementy grozy i teatralnego show, z których dziś jest znany. Ta koncepcja miała również pewne przełożenie na szczególny charakter samych kompozycji muzycznych, jakie w przyszłości miał tworzyć Diamond.
 
W [[1976]] roku Petersen wystąpił z Brainstorm na lokalnym festiwalu muzycznym, gdzie zgromadziła się duża publiczność. Wtedy też przylgnął do niego pseudonim „King Diamond”. W [[1978]] roku, King Diamond opuścił Brainstorm, by dołączyć do grupy [[Black Rose]].
 
=== 1978 – 19801978–1980 ===
Diamond szukał innego zespołu, w którym mógłby grać na gitarze, jednak los chciał, że [[Black Rose]] – kapela, która go zainteresowała – poszukiwała wokalisty. Podczas rozmowy z zespołem Diamond wyznał, że w poprzednim zespole był gitarzystą i wokalistą, co było kłamstwem. Mimo że nie miał wtedy najmniejszego doświadczenia w śpiewie, efekty spodobały się członkom [[Black Rose]] na tyle, że został przyjęty jako stały członek grupy.
 
Działalność w [[Black Rose]] nie przynosiła jednak Petersenowi dużych dochodów i jednocześnie pracował jako farmaceuta w zespole opracowującym nowe leki. Do jego obowiązków należało m.in. testowanie nowych leków zwiększających przepływ krwi.
 
[[Black Rose]] i Diamond nagrali tylko jeden album długogrający – ''[[20 Years Ago: A Night of Rehearsal]]'' – wydany dopiero w [[2001]] roku. W [[1980]] roku opuścił [[Black Rose]], a wkrótce potem zespół się rozpadł.
 
=== od 1980 ===
W 1980 roku King Diamond otrzymał telefon od [[Hank Shermann|Hanka Shermanna]] i managera zespołu „[[Brats]]”. Kapela potrzebowała wokalisty. Petersen słyszał o tym zespole i postanowił spróbować w nim swoich sił. Grupa wykonywała muzykę określaną jako mieszanka [[punk|punk rocka]] i [[heavy metal]]u. W [[1981]] roku zespół zaprosił przedstawicieli [[Columbia Broadcasting System|CBS]] na prezentację materiału muzycznego, jednak materiał ten okazał się zbyt ciężki i nie doszło do podpisania kontraktu. Było to bezpośrednią przyczyną rozłamu w grupie. King Diamond pozostał w zespole i skoncentrował się na muzyce czysto metalowej, której stylistyce już zawsze był wierny. Diamond i [[Hank Shermann|Shermann]] zdecydowali, że należy zmienić nazwę zespołu. Poszli za sugestią dziewczyny ich managera i wybrali nazwę [[Mercyful Fate]].
 
Już pod nową nazwą zespół kontynuował rozmowy z licznymi wytwórniami, dzięki czemu jeszcze w 1981 roku [[Mercyful Fate]] pojawiło się na eterze za sprawą [[Holandia|holenderskiego]] radia [[Hilversum]]. Kuriozalnym jest fakt, że w tym czasie to właśnie w [[Holandia|Holandii]], a nie w swoim rodzinnym kraju, King Diamond osiągnął pierwszy sukces i zdobył rzeszę fanów. Nagrał dwie płyty demo i w [[1982]] roku, dzięki holenderskiej wytwórni [[Rave-On Records]] została wydana pierwsza płyta [[Mercyful Fate]] – ''[[Mercyful Fate (EP)|Nuns Have No Fun]]''. Okładka tego albumu była przewrotną odpowiedzią Diamonda na zarzuty pewnego duńskiego księdza o [[satanizm]].
 
W tym samym roku na jednym z koncertów z brytyjską grupą kobiecą [[Girlschool]], Diamond zapowiedział publiczności: „Sprowadzimy tu wam tej nocy szatana”. Artysta sugeruje, że było to powodem przykrych zdarzeń, jakie miały nastąpić wkrótce potem. Tuż po występie Petersen przekazał mikrofon wokalistce [[Girlschool]], [[Kim McAuliffe]], sam zaś udał się za kulisy, gdzie jeden z jego technicznych powiedział mu o dziwnych dźwiękach wydobywających się z wyłączonego wzmacniacza, na co Diamond odpowiedział: „Wiem o tym. I albo te dziewczynki zaraz przestaną grać, albo nie zagrają już wcale!”, czego sam, jak twierdzi, do dziś nie rozumie. Rzeczywiście, już po kilku akordach wokalistka [[Girlschool]] została rażona prądem. Szczęśliwie wokalistce nic się nie stało, jednak koncert został natychmiast przerwany.
 
Duży rozgłos przyniosły zespołowi i jego liderowi występy w programie [[BBC]] „[[The Friday Rock Show]]”. Dzięki nim usłyszano o [[Mercyful Fate]] w [[Roadrunner Records]], która to wytwórnia szybko skontaktowała się z zespołem. W [[1983]] roku zespół podpisał kontrakt z wytwórnią na 5 lat i nagrał longplay zatytułowany ''[[Melissa (album)|Melissa]]''. Inspiracją do napisania tytułowej ballady była ludzka czaszka o imieniu Melissa, która w owym czasie towarzyszyła zespołowi na scenie. Członkowie zespołu określili ten utwór mianem „[[Trójkąt Bermudzki|Trójkąta Bermudzkiego]]”. Jak twierdzi Diamond, po zremasterowaniu utworu przez wytwórnię w utworze pojawiły się partie jego głosu, których nigdy nie nagrywał. Poza tym przy odtwarzaniu wstecznym utworu słychać w pewnej partii wyraźny głos Diamonda pytający: „Co to za przesłanie?”.
 
Również w 1983 roku swój drugi studyjny album nagrywał w [[Kopenhaga|Kopenhadze]] zespół [[Metallica]]. Kiedy zespołowi skradziono cały sprzęt muzyczny, [[Lars Ulrich]] zwrócił się z prośbą o pomoc do Kinga Diamonda, a ten użyczył zespołowi swój sprzęt. Od tamtej pory muzycy są przyjaciółmi, a [[Metallica]] korzystała jeszcze kilka razy z pomocy Diamonda podczas nagrywania kolejnych albumów. Poruszeni gestem Diamonda członkowie [[Metallica|Metalliki]] nigdy nie ukrywali swojej wdzięczności. King Diamond został wręcz nazwany przez nich „człowiekiem, bez którego nie byłoby dziś [[Metallica|Metalliki]]”.
 
W [[1984]] roku [[Mercyful Fate]] udało się w trasę z zespołem [[Manowar]] jako [[Support (muzyka)|support]]. [[Mercyful Fate]] zagrało jednak tylko jeden koncert, po którym wycofało się z trasy. Powodem było skandaliczne zachowanie managera [[Manowar]], jak i arogancja samych członków [[Manowar]] względem muzyków z [[Mercyful Fate]].
 
Jeszcze w 1984 roku, tuż po wydaniu kolejnej płyty(''[[Don't Break the Oath]]''), [[Mercyful Fate]] i [[Motörhead]] wyruszyły w swoją pierwszą trasę po [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], co okazało się wielkim sukcesem dla obydwu zespołów. [[Mercyful Fate]] dało wtedy 34 koncerty, występując zarówno jako support [[Motörhead]], jak i jako główny zespół. Na jednym z koncertów do zespołu dołączyła [[Metallica]]. Tego samego roku zespół wrócił do [[Dania|Danii]], by udać się w kolejną trasę, również z [[Motörhead]], oraz [[Girlschool]] i innymi zespołami.
Linia 66:
W 1985 roku grupa [[Mercyful Fate]] została rozwiązana przez Kinga Diamonda, co zostało bardzo źle odebrane przez fanów. Przyczyną były różnice zdań muzyków w kwestiach muzycznych. Diamond natychmiast rozpoczął karierę solową, a nowy zespół nazwał po prostu [[King Diamond (zespół muzyczny)|King Diamond]]. Do zespołu dołączył gitarzysta [[Andy LaRocque]], z którym Petersen współpracuje do dziś, oraz perkusista [[Mikkey Dee]] – bardziej znany z późniejszych występów w grupie [[Motörhead]]. Jako solista zaczął wydawać swoje płyty w formie [[album koncepcyjny|albumów koncepcyjnych]], tworzących spójną całość muzyczną i fabularną.
 
W [[1992]] roku reaktywowana zostaje grupa [[Mercyful Fate]]. W [[1997]] odbyła się specjalna trasa koncertowa, w której brały udział zespoły [[Mercyful Fate]] oraz King Diamond. Nigdy wcześniej, ani nigdy później nie miało to miejsca. Podczas tej trasy obydwa zespoły wystąpiły po raz pierwszy w Polsce ([[Poznań]] i [[Kraków]], [[24 i 25 marca]] [[1997]]). King Diamond występuje z obydwoma formacjami do dziś.
 
=== Koniec XX i początek XXI wieku ===
W latach 2000-20102000–2010 King Diamond kontynuuje działalność własnego zespołu i udziela swojego głosu w innych przedsięwzięciach muzycznych. W roku 2001 zawiera układ z zespołem Usurper dodając wokal do utworu „Necronemesis” w zamian za zmianę ich planów i możliwość dostępu do studia nagrań w celu zakończenia prac nad albumem ''[[Abigail II: The Revenge]]''. W latach 2004 – 20052004–2005 King Diamond śpiewa jeszcze w utworach „Sweet Dreams” (na albumie grupy Probot), „In the Fire” (gwiazdorski album „Roadrunner United – The All-Star Sessions”) oraz „Devil Woman” (wraz z grupą [[Cradle of Filth]]).
 
W [[2007]] roku zostaje wydany kolejny album formacji Kinga Diamonda ''[[Give Me Your Soul... Please]]''. Za pochodzący z tego albumu utwór „Never Ending Hill” King Diamond otrzymuje nominację do nagrody [[Nagroda Grammy|Grammy]] w kategorii „Best Metal Performance”. W [[2008]] roku King Diamond zmuszony był odwołać wielką trasę promującą album ''[[Give Me Your Soul... Please]]'', z powodu postępującej choroby związanej z wypadającym dyskiem. Ostatni raz wystąpił na festiwalu [[Ozzfest]] ([[Dallas]], [[9 sierpnia]] 2008) jako gość specjalny u boku zespołu [[Metallica]]. Tego dnia wystąpił również z muzykami [[Scott Ian|Scottem Ianem]], [[Max Cavalera|Maxem Cavalerą]] i [[Vincent Paul Abbott|Vinnie Paulem]] wykonując cover zespołu [[Pantera (zespół muzyczny)|Pantera]].
 
W roku 2009 King Diamond został jedną z postaci w popularnej grze muzycznej ''[[Guitar Hero: Metallica]]'', 'występując' tam z utworem „Evil” grupy Mercyful Fate.
Linia 80:
King Diamond od początku kariery występuje na scenie w charakterystycznym makijażu tzw. [[corpse paint]]. Muzyk twierdzi, że zainspirował go [[Alice Cooper]], który również występował w bogatym makijażu. Z kolei [[Alice Cooper]] prawdopodobnie inspirował się postacią z niemego filmu grozy pt. [[Gabinet doktora Caligari (film 1920)|Gabinet doktora Caligari]].
 
W [[1989]] roku [[Gene Simmons]] z [[Kiss (zespół muzyczny)|KISSKiss]] oskarżył Diamonda o plagiat, ponieważ na okładce płyty ''[[The Dark Sides]]'' makijaż Duńczyka przypominał nieco jeden ze wzorów używanych przez [[Gene Simmons|Simmonsa]]. Proces zakończył się ugodą, w wyniku której Diamond zobowiązał się zmodyfikować [[design]] swojego makijażu.
 
Innym ze znaków rozpoznawczych muzyka jest mikrofon skonstruowany z [[kość piszczelowa|kości piszczelowej]] i [[kość udowa|kości udowej]] złożonych w kształt krzyża. Artyście towarzyszyła też przez lata czaszka Melissa, która została skradziona podczas jednego z występów w latach 80. Po kilkunastu latach miała zostać zwrócona, jednak sam wokalista temu zaprzecza.
Linia 99:
* '''Usurper''' – 2001 – Necronemesis (gościnnie w utworze „Necronemesis”)
* '''Cradle Of Filth''' – 2004 – ''[[Nymphetamine]]'' (gościnnie w utworze „Devil Woman”)
* '''Probot''' – 2004 – [[Probot]] (gościnnie w utworze „Sweet Dreams”)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.blabbermouth.net/news/dave-grohl-explains-tom-araya-s-absence-from-probot-cd/|tytuł=DAVE GROHL Explains TOM ARAYA'sARAYA’s Absence From PROBOT CD – Jan. 11, 2004|opublikowany=Blabbermouth.net|język=en|data dostępu=2010-02-09}}</ref>
* '''Roadrunner United''' – 2005 – ''[[Roadrunner United]]'' (gościnnie w utworze „In The Fire”)
* '''Volbeat''' – 2013 – ''[[Outlaw Gentlemen & Shady Ladies]]'' (gościnnie w utworze „Room 24”)