The Outernational Sound: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
→Opinie krytyków: drobne merytoryczne |
||
Linia 68:
Noel Dix z [[Exclaim!]] zarzuca zespołowi brak postępu w zakresie umiejętności miksowania, i to pomimo upływu pięciu lat od wydania didżejskiego mixu w ramach serii DJ Kicks. Zauważa jednak, że ma to zarówno pewne zalety, jak i wady. Zaletą jest, iż: „mamy gwarancję przyjemnego miksu od Roba i Erica. Thievery Corporation bierze światowe rytmy ze swoich półek [kolekcji płytowych] mieszając je z gładkimi tanecznymi numerami i funkową błogością i rekompensując z nawiązką swój brak umiejętności”. Wadą jest z kolei to, iż „ten mix to większości jednak muzyka tła, (…) nie ma tu zbyt wielu emocji”, pomimo iż Thievery „wie jak od czasu do czasu rozkręcić imprezę”{{r|Dix}}.
Według Davida Jeffriesa z [[AllMusic]] „The Outernational Sound jest dowodem na to, że Thievery Corporation jest świetny, zna się na rzeczy i ma wspaniały gust”. Ale in on zauważa, iż „miks nie jest płynny, a niektóre przejścia są wręcz drażniące”{{r|Jeffries}}.
Martina Schmid z [[laut.de]] uważa natomiast, iż The Outernational Sound to „płaska, ociężała, jakoś mało porywająca, dziwaczna mieszanka chill outu, jazzu, funku, od czasu do czasu przerywana dźwiękami [[sitar]]u („Mathar” Indian Vibes), [[Hip-hop (muzyka)|hip-hopowymi]]
[[Beat (muzyka)|beatami]] i [[Sampling (muzyka)|samplami]] (Major Force), brzmieniami afro i [[reggae]] (Antonio Carlos Jocafi, Delray Wilson), czy delikatnym [[drum and bass]]em (Thunderball)”. Recenzję podsumowuje oczekiwaniem na „kolejną, własną produkcję tej dwójki”{{r|Schmid}}.
== Notowania ==
| |||