Leon Sulima (generał): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Czyz1 (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne, drobne techniczne
drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 26:
 
== Życiorys ==
Przed wybuchem [[II wojna światowa|wojny]] w 1939 skończył szkołę podstawową w [[Seroczyn (powiat siedlecki)|Seroczynie]], a podczas okupacji 3 klasy gimnazjum w [[Warszawa|Warszawie]]. W 1944 zdał tzw. małą maturę w [[Siedlce|Siedlcach]]. 1 grudnia 1944 wstąpił ochotniczo do WP. Żołnierz 21 zapasowego pułku artylerii we [[Włodawa|Włodawie]]. Od stycznia 1945 słuchacz Oficerskiej Szkoły Artylerii w [[Chełm]]ie/[[Olsztyn]]ie/[[Toruń|Toruniu]]. Od maja 1946 podporucznik i dowódca plutonu sztabowego w 55 pułku artylerii lekkiej w Olsztynie, od 1948 oficer zwiadu pułku w [[Morąg]]u. Oficer zwiadu i szef sztabu dywizjonu artylerii rakietowej w Toruniu. Od czerwca 1951 dowódca 12 dywizjonu artylerii rakietowej w Komorowie k. [[Gubin]]a. Od 1953 w Szefostwie Artylerii [[Śląski Okręg Wojskowy|Śląskiego Okręgu Wojskowego]] we [[Wrocław]]iu. W 1956 zdał maturę we Wrocławiu, a 1957–1958 był na kursie w Akademii Sztabu Generalnego WP, po którym został podpułkownikiem. Pracował w Szefostwie Artylerii WP w Warszawie jako starszy pomocnik i później szef wydziału. Od 1968 pułkownik. 1969–1971 studiował w [[Wojskowa Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej|Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa]] w [[Moskwa|Moskwie]], po czym został zastępcą szefa Wojsk Rakietowych i Artylerii [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] w [[Bydgoszcz]]y, a w styczniu 1973 dowódcą 2 Pomorskiej Brygady Rakiet Operacyjno-Taktycznych w [[Choszczno|Choszcznie]]. 1974–1976 szef oddziału w Szefostwie Wojsk Rakietowych i Artylerii WP, później szef Służby Topograficznej WP. Jesienią 1978 przewodniczący [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa]] prof. [[Henryk Jabłoński]] mianował go generałem brygady.

W okresie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] w Polsce (1981–1983) był pełnomocnikiem [[Komitet Obrony Kraju|Komitetu Obrony Kraju]] – komisarzem wojskowym na [[województwo krakowskie]]<ref>"Środki masowego zakłamania. Gadzinówki w okresie stanu wojennego", [[Instytut Pamięci Narodowej]], Oddział w [[Szczecin|Szczecinie]], Szczecin 2016, s. 66</ref>.

Od 1983 szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju i zastępca sekretarza tego Komitetu (do 10 kwietnia 1990). NastępnieW 1990 roku zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.

Jest pochowany na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]] kwatera D24, rząd 19, grób 3<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=19&kwatera=D%2024&grob=3&dane=+imie=Leon+nazwisko=Sulima+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2019+miesiac2=3+dzien2=4+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2019+miesiac_zg2=3+dzien_zg2=4+cmentarz= | tytuł = Miejsce pochówku | data dostępu = 2019-03-04}}</ref>.
 
== Odznaczenia ==
Linia 50 ⟶ 56:
{{SORTUJ:Sulima, Leon}}
[[Kategoria:Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego]]
[[Kategoria:Komisarze wojskowi w stanie wojennym w Polsce 1981–1983]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)]]