Eparchia ryska: Różnice pomiędzy wersjami

Eparchia została erygowana w 1850; przez poprzednie czternaście lat w Rydze rezydował wikariusz [[eparchia pskowska|eparchii pskowskiej]]<ref name="ortho">[http://web.archive.org/web/20141110000449/http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/or_file.cgi?3_372 Рижская епархия]</ref>. W momencie jej utworzenia na jej terytorium działało 117 cerkwi, zaś liczbę wiernych szacowano na ponad 13 tys. W ciągu kolejnych dziesięciu lat liczba świątyń wzrosła do 136, zaś wiernych – 189 889 osób<ref>[http://www.pareizticiba.lv/index.php?newid=54&id=34 Православие в Латвии. Часть VI]</ref> (według innego źródła – ponad 146 tys.<ref name="ortho"/>). Jako przyczynę tego wzrostu liczby wiernych wymienia się nadzieję chłopów łotewskich (podobny proces zachodził w [[Estonia|Estonii]]) na dodatkowe nadziały ziemi. Większość pozyskanych w ten sposób [[konwersja (religia)|konwertytów]] z [[luteranizm]]u nie angażowała się realnie w życie Cerkwi<ref>McGuckin J.A.: ''The encyclopedia of Eastern Orthodox Christianity''. John Wiley and Sons, 2011, s. 226–228. {{ISBN|9781405185394}}.</ref>. WPogłoski o nadziałach ziemi i zwolnieniach z powinności wobec ziemian, jakie mieliby pozyskać chłopi w zamian za przyjęcie prawosławia, rozprowadzono jeszcze w okresie sprawowania urzędu gubernatora inflanckiego przez [[Michaił Zinowjewa|Michaiła Zinowjewa]] (1885-1895). Gdy wyszło na jaw, że były one bezpodstawne, gubernator nakazał ogłosić w kościołach, iż nieuczestniczący w nabożeństwach cerkiewnych i potajemnie wychowujący dzieci w wierze protestanckiej zostaną surowo ukarani<ref>A. Górak, J. Kozłowski, K. Latawiec, ''Słownik biograficzny gubernatorów i wicegubernatorów w Królestwie Polskim (1867-1918)'', Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2014, s. 403.</ref>.

1912 na terenie eparchii działało 258 cerkwi i 73 kaplice oraz dziewięć monasterów, z czego siedem żeńskich<ref name="ortho" />.