Struktury poziome: Różnice pomiędzy wersjami

'''Struktury poziome''' – nieformalny oddolny ruch reformatorski w [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] o orientacji [[Eurokomunizm|eurokomunistycznej]], powstały po [[Sierpień 1980|sierpniu 1980]]. Nazwa nawiązuje do idei działania ruchu, tworzącego porozumienia bezpośrednio między niższymi szczeblami organizacji partyjnych, z pominięciem obowiązującej w PZPR [[centralizm demokratyczny|hierarchii]]<ref>{{Cytuj r|autor = Eugeniusz Duraczyński |tytuł = PZPR w kryzysie — kryzys w PZPR (lato 1980–lato 1981) |czasopismo = [[Dzieje Najnowsze]] |data = 1997 |issn = 0419-8824 |wolumin = XXIX |numer = 4 |s = 80 |url = http://rcin.org.pl/Content/46344/WA303_62003_A507-DN-R-29-4_Duraczynski.pdfED}}</ref>. Pod względem politycznym struktury poziome skłaniały się do porozumienia z [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” w latach 1980–1989|„Solidarnością”]]. Do czołowych przywódców ruchu należał Zbigniew Iwanów z Torunia<ref>Roman Bäcker, Struktury poziome w Toruniu (1980-1981), Warszawa 1990</ref>{{r|RB}}. Za ideologa struktur poziomych uchodził [[Stefan Bratkowski]]<ref>Piotr Ośko{{r|PO}}, Struktury poziome PZPRa w warszawskimkierownictwie środowiskuPZPR naukowymza wprotektora latachruchu 1980–1981.uważany Polskabył 1944/45–1989.[[Andrzej Studia i Materiały, t. XVI (2018)</ref>Werblan]]{{r|ED84}}. Po IX Nadzwyczajnym Zjeździe PZPR w lipcu 1981 ruch stracił na znaczeniu<ref>[http://rcin.org.pl/Content/46344/WA303_62003_A507-DN-R-29-4_Duraczynski.pdf op. cit., s. 84]</ref>{{r|ED84}}.

{{Przypisy}}|