Krążowniki projektu 68bis: Różnice pomiędzy wersjami

Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckim]] przystąpiono do modernizacji i rozbudowy floty wojennej. Efektem tych prac było opracowanie konstrukcji nowych krążowników lekkich projektu 68bis, które później oznaczono jako typ ''Swierdłow'' od nazwy pierwszego wprowadzonego do floty krążownika tego typu. Projekt był rozwinięciem wywodzącego się jeszcze sprzed wojny projektu 68K (''Czapajew'', którego zbudowano po wojnie 5 okrętów).

 

 

Krążowniki typu ''Swierdłow'' szybko stały się przestarzałe w obliczu rozpowszechnienia się broni rakietowej w latach 60. Niemniej jednak, użytkowane były we flocie wojennej ZSRR aż do początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku, kiedy to ostatecznie wycofano je z użycia. W tym czasie, "Dzerżinskij" został w [[1958]] eksperymentalnie uzbrojony w pociski przeciwlotnicze [[S-75|S-75 Wołchow]], stając się pierwszym radzieckim [[krążownik rakietowy|krążownikiem rakietowym]] (przebudowany ze zmianą oznaczenia projektu na 70E), natomiast "Admirał Nachimow" służył na krótko do testów wyrzutni rakiet woda-woda (nosząc je jako pierwszy we flocie radzieckiej). Następnie dwa krążowniki "Żdanow" i "Admirał Sieniawin" przebudowano pod koniec lat 60. na okręty dowodzenia proj. 68U oraz uzbrojono w wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych krótkiego zasięgu. "Oktiabrskaja Riewolucja", "Admirał Uszakow" i "Michaił Kutuzow" przeszły niewielką modernizację do projektu 68A, polegającą na wzmocnieniu lekkiego uzbrojenia przeciwlotniczego przez instalację 16 działek 30 mm [[AK-230]].