'''Bitwa pod Muret''' miała miejsce [[12 września]] [[1213]] podczas [[wojny albigeńskie|wojen albigeńskich]] [[1209]] - [[1229]], gdzie wojska [[Krzyżowcy|krzyżowców]] pod wodzą [[Szymon z Montfort (starszy)|Szymona IV de Montfort]] pokonały wojska dowodzone przez [[władcy Aragonii|Króla Aragonii]][[Piotr II Katolicki|Piotra II KAtolickiego]] i wojska jego wasali z Langwedocji.
Armia [[Krzyżowcy|Krzyżowców]] pod wodzą [[Szymon z Montfort (starszy)|Szymona IV de Montfort]] pokonała pod [[Muret]] armię [[Królestwo Aragonii|Królestwa Aragonii]] króla [[Piotr II Katolicki|Piotra II Aragońskiego]] i wojska jego wasali.
==Tło bitwy==
[[Szymon z Montfort (starszy)|Szymon IV de Montfort]] stał na czele krucjaty zwalczającej [[Albigensi|Albigensów]]. Głównym jego celem było zniszczenie herezji [[Katarzy|Katarów]]. Najechał więc na [[Tuluza|Tuluzę]] i wygnał stąd jej hrabiego [[Rajmund VI z Tuluzy|Rajmunda VI]]. Wówczas hrabia [[Rajmund VI]] poszukał pomocy u swego szwagra [[władcy AragoniiAragonia|króla Aragonii]] i [[Hrabiowie Barcelony|hrabiego Barcelony]] [[Piotr II Katolicki|Piotra II]], który poczuł się zagrożony podbojami [[Szymonde z Montfort (starszy)|Montforta]] w [[Langwedocja|Langwedocji]]. Król Aragonii postanowił zatem przekroczyć [[Pireneje]] i uderzyć na [[Szymon z Montfort (starszy)|Montforta]]Szymona pod [[Muret]].
Dnia [[10 września]] armia króla Aragonii Piotra II i jego wasali z przybyła pod Muret, gdzie dołączyła do niej milicja z Tuluzy. Jego sprzymierzeniec i szwagier hrabia [[Rajmund VI]] odradzał bezpośrednie uderzenie i zaproponował osaczenie krzyżowców i wzięcie ich głodem. Piotr II odrzucił te propozycje jako nierycerskie i niehonorowe. Zamiast tego uszykował swą armię tak, że jego prawe skrzydło chronione było przez rzekę Saudrune, a lewe przez bagna. Tuluską milicję skierował do ataku na mury miasta.
==Bitwa==
[[Szymon zde Montfort (starszy)|Szymon Montfort]] prowadził armię złożoną z 800 [[Francja|francuskich]] krzyżowców, włączając w to malutki kontyngent rycerzy przyprowadzony przez sprzymierzonego z nim wicehrabiego Corbeil. Król Aragonii przyprowadził 800-1000 [[Aragonia|aragońskiej]] kawalerii, którą wspomgała tuluska milicja i wojska przyprowadzone przez hrabiów [[Comminges]] i [[Foix]].
[[Szymon z Montfort (starszy)|Montfort]] podzielił swą armie na trzy szwadrony i poprowadził je przez [[Garonna|Garonnę]] na spotkanie wojsk aragońskich. Król Piotr II wyjechał na pierwszą linię, porzucając swą królewską zbroję dla zwykłej żołnierskiej. Jego armia, pozbawiona dowództwa, była nieuporządkowana i zdezorientowana. Gdy pierwszy szwadron Szymona ruszył do ataku, kawaleria aragońska pierwszego rzutu została rozbita, a król Piotr II stracił konia. Pomimo, że krzyczał "Jestem królem" został zabity. W związku ze śmiercią swego władcy wojska aragońskie i ch sprzymierzeńców załamały się, po czym zostały ogarnięte przez panikę i uciekły z pola bitwy, ścigane przez krzyżowców Szymona.
