Powstanie Luzytanów: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m lit.
m lit.
Linia 3:
Powstanie dało początek tzw. wojnie hiszpańskiej toczonej w latach [[154 p.n.e.]] - [[133 p.n.e.]] pomiędzy Rzymianami a celtoiberyjskimi plemionami zamieszkującymi [[Półwysep Iberyjski]]. W swojej głównej fazie (148 p.n.e. - 139 p.n.e.) konflikt zwany był wojną Viriatusa od imienia przywódcy Celt-Iberów, a później wojną numantyjską (143 p.n.e. - 133 p.n.e.) od nazwy miasta Numancja, będącego centrum oporu powstańców.
 
Powstanie Luzytan rozpoczęło się w roku 154 p.n.e., kiedy to zbrojnie przeciwko Rzymianom wystąpiły plemiona Avakerów i Bellów pod wodzą Punicusa. W początkowej fazie konfliktu powstańcy osiagnęliosiągnęli znaczne zdobycze terytorialne. W tym samym roku powstali także Luzytanie inne plemię iberyjskie. Dnia [[23 sierpnia]] 153 r p.n.e. pod Numancją Rzymianie pod wodzą konsula Quintusa Fulviusza Nobilitora zostali pobici tracąc cały legion. Dopiero w roku 150 p.n.e. pretorianin Serviliusz Sulpiciusz Galba zdławił powstanie, nakazując stracić większość Luzytan. Jednym z ocalałych był Viriatus, który już wkrótce miał się stać jednym z najtrudniejszych przeciwników Rzymian w kolejnej fazie konfliktu.