Amy Frazier: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
Szwedowski (dyskusja | edycje) lit. |
||
Linia 3:
Ma za sobą udaną karierę juniorską, szczególnie w rozgrywkach krajowych; w juniorskiej rywalizacji [[Wielki Szlem|wielkoszlmowej]] była m.in. półfinalistką singla i debla na [[Wimbledon]]ie w [[1988]]. W t.r. rozpoczęła występy w gronie tenisistek zawodowych, rok wcześniej debiutowała w seniorskim turnieju wielkoszlemowym ([[US Open]]). W 1988 awansowała do czołowej setki rankingu światowego (na pozycję nr 55), odniosła także pierwsze zwycięstwo nad rywalką z czołowej dziesiątki rankingu ([[Pam Shriver]]). W lutym [[1989]] pokonała w finale w Wichita Amerykankę [[Barbara Potter|Barbarę Potter]], wygrywając swój pierwszy turniej zawodowy.
W [[1991]] była w IV rundzie (1/8 finału) dwóch turniejów wielkoszlemowych ([[Australian Open]] i Wimbledonu). Rok później była
Jest zawodniczką znaną ze stabilnej formy. Od zawodowego debiutu w 1988 nieprzerwanie kończy kolejne sezony w najlepszej setce, jedynie w 1988, 2003 i 2005 poza czołową pięćdziesiątką (najniżej w 2003 – nr 61). Za najszczęśliwsze miasto w jej karierze można uznać [[Tokio]] – wygrała tu dwa turnieje (''Japan Open''), ponadto aż siedmiokrotnie docierała do finałów (''Japan Open'' i ''Nichirei''). Do końca 2005 startowała w 67 turniejach wielkoszlemowych, co stanowi najlepszy wynik wśród obecnie występujacych zawodniczek (nie licząc kontynuującej deblową karierę [[Martina Navratilova|Navratilovej]]); grała m.in. w dziewiętnastu z rzędu turniejach US Open.
| |||