Wilhelmina Pruska (1709–1758): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drb tech
m +grafika
Linia 16:
 
==Ślub i życie w Bayreuth==
[[Image:Wilhelmine von Bayreuth1.jpg|right|thumb|220px|Wilhelmina jako margrabini Bayreuth]]
[[20 listopada]] [[1731]] roku odbył się ślub, a samo małżeństwo, mimo że było poprzedzone tak dramatycznymi wydarzeniami, było w swych pierwszych latach bardzo zgrane i szczęśliwe. W późniejszym okresie dopiero jej życie małżeńskie uległo znacznemu ochłodzeniu i praktycznie się rozpadło. Jej mąż Fryderyk bowiem wziął za swoją faworytę i [[metresa|metresę]] Wilhelmine von Marwitz (późniejszą hrabinę Burghaus), pierwszą damę swojej żony.
 
Wilhelmina brała czynny udział w modernizacji kraju, a jej dwór zapoczątkował epokę [[Rokoko|rokoko]] w BayreuhBayreuth (niem. ''Bayreuther Rokoko''). Tamtejszy pałac stał się swoistą miniaturą [[Wersal|Wersalu]]. Dwór uświetniony był wizytami [[Fryderyk II Wielki|Fryderyka]] i filozofów oświeceniowych, m.in. [[Voltaire|Woltera]], co dodawało mu swoistego prestiżu. Margrabina dbała również o interesy swojego kraju, co uwidoczniło się podczas wojen śląskich w latach 1742-1744, kiedy to czynnie broniła swych posiadłości, aby nie stały się one przedmiotem polityki pruskiej, która nie przynosiła Bayreuth żadnych korzyści.
 
Poświęciła się także studiom naukowym i prowadziła korespondencję z Wolterem na tematy filozoficzne. Rozwijała również dalej swoje talenty muzyczne. Grała na [[lutnia|lutni]], doskonaląc swoje umiejętności jako wielbicielka i uczennica [[Sylvius Leopold Weiss|Sylviusa Leopolda Weissa]]. Była ona autorką licznych prac literackich i utworów muzycznych. Do najważniejszych należą jej pamiętniki, niezwykle cenne jako bogate źródło historyczne. Wilhelmina spisywała je w Bayreuth pod koniec życia, będąc już złamaną i głęboko rozczarowaną światem osobą, przez co jej dzieło literackie jest mocno nacechowane emocjonalnie, przepełnione wyrzutami w stosunku do otaczających ją osób. Świadczy o tym choćby wyrażony żal pod adresem młodszego brata, który pochłonięty obowiązkami monarszymi zaniedbywał obowiązki braterskie. Dzieło to nie ma żadnego odpowiednika w ówczesnej Europie i często jest jedynym źródłem informacji na temat dworu poczdamskiego, osób z otoczenia Wilhelminy, Fryderyka, etc. Historycy uważają obecnie, że mimo pewnych niedoskonałości pamiętniki są w dużej mierze wiarygodne i obiektywne.