Front Robotniczy (dwutygodnik syndykalistyczny): Różnice pomiędzy wersjami

'''''Front Robotniczy''''' - w latach 1931–1939 dwutygodnik, okresowo tygodnik, był organem [[syndykalizm|syndykalistycznego]] [[Związek Związków Zawodowych|Związku Związków Zawodowych]] (ZZZ). Redakcja znajdowała się w Warszawie, redaktorem naczelnym był [[Jerzy Szurig]]. W ZZZ działali wspólnie przedstawiciele lewicy piłsudczykowskiej, sympatycy linii programowej francuskiej [[CGT]] i [[anarchizm|anarchiści]]. Propagowano ideę niezależności [[związek zawodowy|związków zawodowych]] od wszelkich partii politycznych, opowiadano się za przejęciem zakładów pracy przez samorządy pracownicze, zwalczano [[nacjonalizm]], [[militaryzm]] i [[klerykalizm]]. We ''Froncie Robotniczym'' publikowali swoje teksty zarówno rzecznicy polskiej odmiany syndykalizmu ([[Jerzy Szurig]], [[Kazimierz Zakrzewski]], [[Jędrzej Moraczewski (polityk)|Jędrzej Moraczewski]]), jak i zwolennicy przekształcenia związku w organizację [[anarchosyndykalizm|anarchosyndykalistyczną]] ([[Tomasz Pilarski]] używający pseudonimu Jan Rylski, [[Wiesław Protschke]], [[Henryk Wilczyński]], [[Władysław Głuchowski]]). Od 1937 roku pismo ukazywało się z nagłówkiem: "Naszą bronią nie jest kartka wyborcza, tylko akcja bezpośrednia". Władze [[sanacja|sanacyjne]] stosowały przeciw redakcji pisma różne szykany i represje: kary pieniężne, aresztowanie publicystów, [[cenzura|prewencyjną cenzurę]].