Działko M61 Vulcan: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji nr 8715818 autora 83.8.72.51 |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 37:
Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych prace nad lotniczym uzbrojeniem strzeleckim nowej generacji. Dużo wyższa prędkość [[samolot myśliwski|myśliwców]] o napędzie [[samolot odrzutowy|odrzutowym]] wymagała znacznego zwiększenia szybkostrzelności broni w celu zapewnienia większego prawdopodobieństwa trafienia. [[III Rzesza|Niemieckie]] [[działko rewolwerowe]] [[Mauser MG 213]] zapewniało szybkostrzelność w granicach 1300 strzałów na minutę, co jednak wciąż było wartością zbyt niską. Ponadto dalsze zwiększanie szybkostrzelności źle wpływało na trwałość lufy, a także powodowało znaczne trudności z zasilaniem działka amunicją.
W odpowiedzi na zapotrzebowanie amerykańskich sił zbrojnych, oddział firmy [[General Electric]] zajmujący się uzbrojeniem zbudował działko oparte na starej idei wielolufowej kartaczownicy Gatlinga. Główną wadą kartaczownicy w czasach jej opracowania była konieczność stosowania zewnętrznego napędu do obracania luf, co przestało być problemem w epoce [[silnik turboodrzutowy|silników turboodrzutowych]] zdolnych generować wystarczająco dużo energii elektrycznej. Zastosowanie napędu elektrycznego znacząco wpłynęło na niezawodność broni w porównaniu z przeładowywaną
W [[1946]] [[Armia Stanów Zjednoczonych]] zamówiła w ramach kontraktu z General Electric zbudowane w ramach ''Projektu Vulcan'' sześciolufowe działko zdolne wystrzeliwać 6000 pocisków na minutę. W tym samym czasie w [[Europa|Europie]] rozpoczęto prace nad działkami kalibru 30 mm o większej sile niszczącej, jednak projektanci amerykańscy wybrali amunicję mniejszego kalibru 20 mm z pociskiem o niższej masie, umożliwiającym jednocześnie uzyskanie większej szybkostrzelności. Pierwszy prototyp działka oznaczony jako '''T-171''' został przetestowany podczas prób naziemnych w [[1949]] roku.
Linia 43:
Pierwszym seryjnym myśliwcem wyposażonym w działko Vulcan był [[Lockheed F-104 Starfighter]] wprowadzony do służby w [[1958]] roku.
Podczas użytkowania działka na pokładach Starfighterów ujawniły się problemy z ogniwami taśm amunicyjnych, które po wykorzystaniu były wyrzucane na zewnątrz samolotu
Firma General Electric sprzedała prawa do produkcji działek M61 Vulcan i pochodnych wytwórni [[General Dynamics]].
== Konstrukcja ==
Działko M61 Vulcan
Większość lotniczych działek M61 Vulcan jest napędzana [[silnik elektryczny|silnikami elektrycznymi]], a jedyną odmianą napędzaną energią gazów prochowych jest działko '''GAU-4''' w US Army oznaczone jako '''M130'''. Obrót i przeładowanie luf odbywa się z wykorzystaniem energii gazów
[[Image:M61A1 Vulcan 20mm Ammo Belt.jpg|right|thumb|300px|Taśma amunicyjna działka M61 Vulcan.]]
Pierwsze działka M61 Vulcan wykorzystywały do zasilania rozsypne taśmy amunicyjne, ale wyrzucanie ogniw z wystrzelonej amunicji stwarzało duże ryzyko uszkodzenia uzbrojonej w to działko maszyny. Wkrótce po wprowadzeniu działka do uzbrojenia zmodernizowano je do wersji M61A1 zasilanej beztaśmowo. Nowy system zasilania mógł być otwarty, gdy [[łuska (nabój)|łuski]] i [[niewypał]]y amunicji były wyrzucane na zewnątrz, lub zamknięty, gdy łuski powracały do bębna amunicyjnego. Główną wadą działka M61 Vulcan są duże rozmiary systemu zasilania amunicją uniemożliwiające swobodne instalowanie go w ciasnych kadłubach myśliwców, dlatego bębny amunicyjne konstruuje się osobno do każdego typu samolotu. Masa bębna z amunicją wynosi od 140 do 190 kg i większość lotniczych systemów zasilania jest typu zamkniętego, aby zminimalizować prawdopodobieństwo uszkodzenia wypadającymi łuskami
Pierwszą maszyną wyposażoną w [[1959]] w unowocześnioną wersję działka Vulcan M61A1 był F-104D Starfighter.
Linia 66:
Pomimo dużej niezawodności i olbrzymiej siły ognia działka Vulcan posiadają również pewne wady ograniczające ich osiągi.
Charakterystyki balistyczne amunicji kalibru 20 mm są raczej słabe, gdyż pociski bardzo szybko tracą energię, przez co ich siła niszcząca jest znacznie mniejsza niż porównywalnej europejskiej i [[Rosja|rosyjskiej]] broni strzelającej amunicją kalibru 25 i 30 mm. Próby zbudowania działka M61 w wersji strzelającej amunicją o większym kalibrze nie przyniosły spodziewanych efektów. W [[lata 70. XX wieku|latach 70.]] USAF przeznaczyły znaczne środki finansowe na konstrukcję działka GAU-7 strzelającego [[Amunicja bezłuskowa|bezłuskową]] amunicją kalibru 25 mm, które miało stanowić uzbrojenie myśliwca [[McDonnell Douglas F-15 Eagle|F-15 Eagle]], ale ze względu na niską niezawodność zaniechano dalszych prac.
Kolejną wadą działka Vulcan jest jego względnie długi czas rozpędzania się do prędkości nominalnej sięgający około 0,5 sekundy, w rezultacie jednosekundowa seria to nie 100, ale 70-75 pocisków, co zdaniem niektórych ekspertów jest wartością niewystarczającą, która nie czyni go lepszym od znacznie lżejszych i mniej skomplikowanych działek rewolwerowych [[działko ADEN|ADEN]] i [[działko DEFA|DEFA]] strzelających pociskami kalibru 30 mm. Działko najnowszej odmiany M61A2 z lżejszymi lufami, a co za tym idzie mniejszą bezwładnością, jest zdolne do rozpędzenia się w znacznie krótszym czasie, a zastosowanie mocniejszego [[silnik hydrauliczny|silnika hydraulicznego]] o ciśnieniu 34 [[Paskal|MPa]] zamiast stosowanego wcześniej do napędu działek M61A1 silnika 21 MPa dodatkowo skraca ten czas.
|