Tony Trabert: Różnice pomiędzy wersjami

Poza 1950 w grze podwójnej na mistrzostwach Francji triumfował jeszcze dwukrotnie, w 1954 i 1955, w obu przypadkach z Seixasem. W 1954 wygrał ponadto mistrzostwa USA, a w 1955 mistrzostwa Australii, także z Seixasem i w obu turniejach po finałowych zwycięstwach nad Australijczykami Rosewallem i [[Lew Hoad|Hoadem]]. W finale Wimbledonu 1954 lepsi od Traberta i Seixasa okazali się [[Mervyn Rose]] i [[Rex Hartwig]]. Tony Trabert jest jednym z nielicznych graczy, którzy mogą pochwalić się tytułami mistrza USA w grze pojedynczej na czterech nawierzchniach - na trawie triumfował w imprezie wielkoszlemowej (1953, 1955), w hali w 1955, na korcie betonowym w 1953, na korcie ziemnym w 1951 i 1955. Wygrywał również mistrzostwa USA w deblu - w hali w 1954 z Billem Talbertem i rok później z Vicem Seixasem, na ziemi w 1951 i 1955 z [[Ham Richardson|Hamem Richardsonem]], a z Seixasem w 1954, na betonie w 1950 i 1953 z [[Tom Brown|Tomem Brownem]].

 

 

Jeszcze w okresie amatorskim Trabert odgrywał wiodącą rolę w amerykańskiej reprezentacji daviscupowej. Wystąpił w pięciu edycjach rozgrywek w latach 1951-1955. Wszystkie finały w tych latach rozstrzygały między sobą ekipy z USA i Australii, ze wskazaniem na Australijczyków, którzy ponieśli porażkę tylko w 1954. W finale 1951 Trabert ograniczył się do występu w deblu z [[Ted Schroeder|Tedem Schroederem]], zakończonego porażką z parą Sedgman-McGregor. W 1952 grał także w singlu, ale ponownie nie zdobył punktu (porażki z McGregorem i Sedgmanem oraz z tymi samymi rywalami w deblu razem z Seixasem). Jednym z najbardziej znanych pojedynków Traberta jest porażka z Lew Hoadem w finale kolejnej edycji Pucharu Davisa w [[Melbourne]] (1953), kiedy dobrze dysponowany Amerykanin - wcześniej pokonał Rosewalla i zdobył punkt deblowy z Seixasem - mógł rozstrzygnąć na korzyść swojej reprezentacji losy rywalizacji. Hoad zdołał jednak wygrać 13:11, 6:3, 2:6, 3:6, 7:5, w obecności przeszło 17 tysięcy widzów, kryjących się pod gazetami przed deszczem. Ostatecznie trofeum obronili Australijczycy, po zwycięstwie w piątym meczu Rosewalla nad Seixasem (po raz pierwszy w historii Pucharu Davisa o losach prestiżowej rywalizacji zadecydowali nastoletni tenisiści).

Zakończywszy aktywną karierę zawodniczą, Trabert pracował jako profesjonalny trener tenisa i udzielał się w roli komentatora telewizyjnego. Do reprezentacji daviscupowej powrócił w [[1976]] w charakterze niegrającego kapitana. Po jego kierownictwem - do [[1980]] - Amerykanie zanotowali bilans 14 wygranych spotkań międzypaństwowych i 3 porażek, a przede wszystkim dwa triumfy w Pucharze Davisa. W [[1978]] kierowana przez Traberta ekipa ([[John McEnroe]], [[Brian Gottfried]], [[Stan Smith]], [[Bob Lutz]]) pokonała w finale Brytyjczyków, a rok później (Gottfrieda zastąpił [[Vitas Gerulaitis]]) Włochów.

 

 

* [[Australian Open|mistrzostwa Australii]]

** gra podwójna - wygrana 1955 (z [[Vic Seixas|Vicem Seixasem]])

** gra podwójna - wygrana 1954 (z Vicem Seixasem)

 

* '''mistrzostwa USA 1953''' - 6:3, 6:2, 6:3 z [[Vic Seixas|Vicem Seixasem]]

* '''mistrzostwa Francji 1954''' - 6:4, 7:5, 6:1 z [[Art Larsen|Artem Larsenem]]

* '''mistrzostwa USA 1955''' - 9:7, 6:3, 6:3 z [[Ken Rosewall|Kenem Rosewallem]]

 

* [[Bud Collins]], ''Tennis Encyclopedia'', Visible Ink Press, Detroit 1997

* [[Martin Hedges]], ''The Concise Dictionary of Tennis'', Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978

 

[[Kategoria:Amerykańscy tenisiści|Trabert, Tony]]

[[Kategoria:Urodzeni w 1930|Trabert, Tony]]

 

[[es:Tony Trabert]]

[[fr:Tony Trabert]]

[[sv:Tony Trabert]]