Jednoroczny ochotnik: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
drobne merytoryczne
Linia 1:
'''Jednoroczny ochotnik''' ( z niem. Der Einjährig-Freiwilliger, wcześniej der Einjährige)- pojęcie funkcjonujące w [[armia austro-węgierska|armii austro-węgierskiej]]. Osoba, posiadająca wykształcenie średnie (matura) lub wyższe, która zgłosiła się samodzielnie do służby wojskowej. Służba trwała jeden rok i(tzw. Präsenzdienst) w wybranym przez ochotnika rodzaju broni (w Austro-Węgrzech) była to rezerwa oficerska). Służba mogła być przedłużona, zarównoz przezinicjatywy ochotnika jak i przezarmii, armięza zgodą ochotnika. Później, gdy nasiliło się (szczególnie w [[Galicja|Galicji]]) uchylanie od służby wojskowej, zdarzały się przypadki przymusowego wcielania do armii w charakterze jednorocznych ochotników wcielano także przymusowo.
 
Zgłoszenie się do służby wojskowej w charakterze jednorocznego ochotnika dawało wiele możliwości – między innymi: wybór rodzaju broni, miejsca służby, a także stanowiło szansę szybkiego uzyskania awansu w wojsku, ponieważ roczna służba zakończona była egzaminem na stopień podoficerski. Przykładem awansu jednorocznego ochotnika jest kariera w [[armia austro-węgierska|armii austro-węgierskiej]] [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]].
 
W [[Cesarstwo Austro-Węgierskie|Cesarstwie Austro-Węgierskim]] powszechny obowiązek służby wojskowej nakładała na obywateli „[[Ustawa o powszechnym obowiązku wojskowym]]” ([[Wehrgesetz]]) wprowadzona w życie w 1868 roku. Ustawa ta określiła czas trwania służby w różnych formacjach: