Jednoroczny ochotnik: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków
drobne redakcyjne
Linia 3:
Zgłoszenie się do służby wojskowej w charakterze jednorocznego ochotnika dawało wiele możliwości – między innymi: wybór rodzaju broni, miejsca służby, a także stanowiło szansę szybkiego uzyskania awansu w wojsku, ponieważ roczna służba zakończona była egzaminem na stopień podoficerski. Przykładem awansu jednorocznego ochotnika jest kariera w [[armia austro-węgierska|armii austro-węgierskiej]] [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]].
 
W [[Cesarstwo Austro-Węgierskie|Cesarstwie Austro-Węgierskim]] powszechnyPowszechny obowiązek służby wojskowej nakładała na obywateli „[["Ustawa o powszechnym obowiązku wojskowym]]”" ([[''Wehrgesetz]]''), wprowadzonaktóra weszła w życie w [[1868 roku]]. Ustawa ta określiła czas trwania służby w różnych formacjach:
'''* w armii lądowej''': 2 lata w służbie czynnej, 10 lat w rezerwie uzupełniającej, 3 lata w linii i 7 lat w kawalerii i artylerii konnej;
'''* w marynarce wojennej''': 4 lata w linii, 5 lat w rezerwie i 3 lata w obronie morskiej;
'''* w rezerwie uzupełniającej''': 12 lat.
Ustawa ta regulowała również uprawnienia [[Jednoroczny ochotnik|jednorocznych ochotników]].
'''w armii lądowej''': 2 lata w służbie czynnej, 10 lat w rezerwie uzupełniającej, 3 lata w linii i 7 lat w kawalerii i artylerii konnej;
'''w marynarce wojennej''': 4 lata w linii, 5 lat w rezerwie i 3 lata w obronie morskiej;
'''w rezerwie uzupełniającej''': 12 lat.
Ustawa ta regulowała również uprawnienia jednorocznych ochotników.
 
{{Siły Zbrojne Monarchii Austro-Węgierskiej}}