Jednoroczny ochotnik: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
poprawa linków |
||
Linia 1:
'''Jednoroczny ochotnik''' (niem. ''Der Einjährig-Freiwilliger'', wcześniej ''der Einjährige'') - pojęcie funkcjonujące w [[Armia Austro-Węgier|armii austro-węgierskiej]]. Osoba, posiadająca wykształcenie średnie (matura) lub wyższe, która zgłosiła się samodzielnie do służby wojskowej. Służba trwała jeden rok (tzw. Präsenzdienst) w wybranym przez ochotnika rodzaju broni (w Austrii była to rezerwa oficerska). Służba mogła być przedłużona z inicjatywy ochotnika jak i armii, za zgodą ochotnika. Później, gdy nasiliło się (szczególnie w [[Galicja|Galicji]]) uchylanie od służby wojskowej, zdarzały się przypadki przymusowego wcielania do armii w charakterze jednorocznych ochotników.
Zgłoszenie się do służby wojskowej w charakterze jednorocznego ochotnika dawało wiele możliwości – między innymi: wybór rodzaju broni, miejsca służby, a także stanowiło szansę szybkiego uzyskania awansu w wojsku, ponieważ roczna służba zakończona była egzaminem na stopień podoficerski. Przykładem awansu jednorocznego ochotnika jest kariera w [[
Powszechny obowiązek służby wojskowej nakładała na obywateli "Ustawa o powszechnym obowiązku wojskowym" (''Wehrgesetz''), która weszła w życie w [[1868]]. Ustawa ta określiła czas trwania służby w różnych formacjach:
Linia 8:
* w rezerwie uzupełniającej: 12 lat.
Ustawa ta regulowała również uprawnienia
{{Siły Zbrojne Monarchii Austro-Węgierskiej}}
|